Toen ik thuiskwam, klonk er luide muziek uit de studeerkamer op de eerste verdieping. (Eigenlijk is het onze schrijf-, lees- en muziekkamer, maar ‘studeerkamer’ bekt wat beter.) Na enkele weken zonder onze vertrouwde platenspeler – wegens schilderwerken – had Het Lief hem nu opnieuw op zijn vaste plekje geïnstalleerd.
Hij blij, ik blij. Wij blij.
Het Lief had ‘Saturday Night Fever’ opgelegd. Niet toevallig. Want ik hou van de Bee Gees, ik hou van John Travolta en ik hou van musicals. (En Het Lief ook. Althans van die eerste.)
Van musicals krijg ik altijd zin om te dansen. Dus strekte ik op ‘More than a woman’ mijn armen uit en draaide rondjes met een denkbeeldige partner, zoals John Travolta dat deed met Karen Lynn Gorney.
Het Lief keek op en rolde met zijn ogen.
“Kent ge die scène dan niet, Lief?”
– “Niet zoals gij, Floor. Want gij kent ongetwijfeld al die danspassen van buiten.”
“Ze draaien dan zo rond elkaar, met gestrekte armen. En ze kijken elkaar verliefd in de ogen. Heel schoon is dat.”
– “Dat zal wel, ja.”
“Ik moet u niet vragen om mijn John Travolta te zijn, zeker?”
– “Ge weet mijn antwoord toch al.”
“Ja. Gij danst niet graag. Spijtig.”
