De Verloofde en ik zaten te kijken naar de ‘Top 2000 à gogo’. Dat doen we elk jaar tussen kerst en nieuw. In het rubriekje ‘De lijstduwer’ was minister Sigrid Kaag te gast. Zij gaf zonder blikken of blozen te kennen dat ze het programma nog nooit gezien had. Matthijs van Nieuwkerk deed daar niet …

‘Zouden ze dan geen Nederlands kunnen lezen?’, vroeg De Verloofde zich hardop af. Hij had het over de fietsers. De fietsers die de borden ‘verplicht voor voetgangers’ in onze straat, die op dit moment een bouwwerf is, simpelweg negeren. Het zijn van die blauwe gebodsborden, waarop een volwassen figuur staat afgebeeld met een kind aan de …

Onze Thalys had maar tien minuten vertraging gekend, en Antwerpen-Centraal lag er prachtig bij – de nazomerwarmte was voelbaar in het station. Ik trok mijn jasje uit en duwde mijn trolley de roltrap op, richting Kievitplein. Daar kwam ons een warme windvlaag tegemoet. ‘Kijk, de bladeren vallen hier al van de bomen’, zei ik. Er lagen …

Wanneer De Verloofde last heeft van zijn snapping hip, of zijn gedislokeerde ruggenwervel, of zijn platvoeten, dan is er geen lievemoederen meer aan. ‘Schatje, ge loopt weer scheef.’ – ‘Ik weet het. Ik heb last van mijn heup.’ ‘Doet ge uw oefeningen wel? Ge weet wat de kine zegt, hè. Elke dag, anders heeft het geen zin.’ …

Ik was gisteren jarig. Een verjaardag is een goed excuus om alcohol te drinken op een doordeweekse avond. Dus maakte ik twee gin-tonics klaar. De Verloofde is namelijk ook niet vies van een GT’tje op zijn tijd. (Hij haat het wanneer ik die afkorting gebruik.) Toen was de fles Bobby’s leeg en begon De Verloofde …

En ik maar denken dat ik zo soepel was als Steffi Vertriest op een goeie dag. Viel dat even tegen. ‘Stijf, hè?’ – ‘Goh. Blijkbaar wel, ja.’ De Thaise masseuse vond mij dus stijf. Ik, die geen dag begin zonder eerst in Neerwaartse Hond, Plankhouding en Boomhouding te hebben gestaan. Ik, die de dag soms …

Afgezien van het feit dat De Verloofde en ikzelf in het prille begin van onze relatie ooit een eenpersoonsslaapplek deelden in een bus die, na de arrivée op de Champs-Elysées en het daarbijbehorende productiefeestje, in één nacht van Parijs naar Lint reed, heb ik weinig met de Tour de France. (Die helse rit dateert uit …

Ha, Nigella is terug! Dat dachten wij, toen de BBC Nigella Lawsons nieuwe televisiereeks aankondigde. De naïeveling in ons verheugde zich op iets geheel nieuws. De Nigella van vijftien jaar geleden zou intussen wel verveld zijn tot een hedendaagse, Instagramwaardige versie van die sensuele televisiekok van toen. Toch? Nou, niet echt. Verveld is de Britse …

“Het was een aanfluiting”, verzuchtte ik achteraf tegen De Verloofde. Hij had niet anders verwacht, zei hij. Eén lange tafel, met daarop de plannen voor de heraanleg van de Plantin en Moretuslei. Een stuk of drie aanspreekmensen. Ze droegen een badge. Ik kreeg de kans niet om hun namen en functietitels te ontcijferen. Iedereen had …

De voltallige redactie was al in volle turbo-typemodus toen ik omstreeks 9u binnenstrompelde. Meteen viel me iets op. ‘Wie heeft er hier Klara opgezet?’ – ‘Dat stond al op, Floor. Blijkbaar is het Bach. En stiekem vinden we dit eigenlijk best aangename achtergrondmuziek.’ Er zijn ergere dingen dan een stelletje millennialredacteurs die de cellosuites van Bach in de versie van Yo-yo Ma …

Zomaar een gesprek op kantoor. Op een vrijdag, omstreeks 18:28. Over drank, duiveltjes en icetea. “Weet ge wat het is? Ik word gewoon graag tipsy. Dat duiveltje op uw schouder dat zegt: “Hm lekker. Nog eentje, nog eentje!” Kent ge dat?” – “O ja. Ik heb ook zo’n duiveltje op mijn schouder zitten.” “Gij doet …

Liefhebbers van satire, kolder en muziek kwamen zaterdagavond beslist aan hun trekken in de AB. Otto-Jan Ham en de zijnen entertainden er de uitverkochte zaal dik anderhalf uur met een show die tegelijk intelligent, hilarisch en hartverwarmend was. Voor wie de DIW Kerstsoirée gemist heeft, hebben wij twee woorden: Belle Perez. Belle Perez en Ian …

De topfavorieten voor de MIA’s van dit jaar lieten hier zien waarom ze topfavorieten zijn. Licht verbaasd waren we, toen we een troep meisjes van rond de twintig kruisten in de omgeving van de Lotto Arena. Ze droegen geen jas; ter bescherming tegen de kou sloegen ze hun armen dan maar om zichzelf heen. Eenmaal …

Machtige pianoballads en excellente popsongs gaven warmte op een kille, besneeuwde avond. Hannah Reid schuifelde over het podium alsof er, net zoals buiten, een dik pak sneeuw op lag. Dat ze dankbaar was dat we die sneeuw doorploegd hadden, zei ze. Ze werd bijgetreden door haar collega-bandleden, in heerlijk Brits bovendien. Het was mooi hoe …

Ernst verpakt in speelse songs en een vitale performance: we herzien onze mening over Ibeyi. Toen we Ibeyi twee jaar geleden op Gent Jazz aan het werk zagen, schreven we dat deze meiden dringend een band nodig hadden. Achteraf bekeken was dat een te snelle conclusie. Je kunt die spaarzame arrangementen – percussie, keyboards, elektronische …

Beter dan in haar eigen woorden kunnen wij de kern van Kathy Griffins comedy niet samenvatten: ‘I don’t have a fuck left to give’. Voor wie haar niet kent: Kathy Griffin had bijrollen in zowat elke sitcom die ertoe deed in de jaren 90 – Seinfeld, om er maar een te noemen – en staat …

Josh Tillman sprak ironisch over ‘zijn oeuvre’, maar die spottende toon was nergens voor nodig. ‘De metafoor is dood, en sarcastisch mogen we ook al niet meer zijn.’ Josh Tillmans alter ego Father John Misty zei het al lachend, maar je voelde een zekere ongemakkelijkheid schuilgaan achter die uitspraak. Tillman nam de maatschappij zwaar op …

Future Islands grabbelde gretig in de eightieston en combineerde een totale fysieke overgave met frivole synthdeuntjes en nummers die erg inwisselbaar leken. Zijn bezwete houthakkershemden, unieke zangstijl en gekke danspasjes leverden de frontman van Future Islands onderhand een cultstatus op. Het was dan ook niet verwonderlijk dat Samuel Herring het vrijdagavond meermaals op een grunten …

Strakker dan de lederen broek van Olivia Newton-John: Royal Blood weet hoe het rock moet laten klinken. Een feest voor de ware rockliefhebber was dit concert. Niets meer, maar vooral niets minder. Mike Kerr en Ben Thatcher pakten de Lotto Arena in zoals ze een paar maanden geleden nog de festivalwei van Werchter inpalmden: met …

Wat hebben we vaak aan El Tattoo del Tigre gedacht bij het beluisteren van deze plaat. De arrangementen en de blazerssectie dragen onmiskenbaar de stempel van Stoffel Verlackt, destijds mede-oprichter van El Tattoo en producer van deze tweede plaat van Eddy et les Vedettes. ‘Chansons fatales’ heet ze, omdat ze covers van enkele legendarische femmes fatales van het …

Een vrouw, een gitaar en veel fluokleuren. St. Vincent bewaarde een mooi evenwicht tussen arty en poppy. Wat hadden we veel ge­noteerd tijdens dit concert, zo leerde een eerste blik in ons notitieboekje achteraf. St. Vincent – roepnaam Annie Clark – zette een in fluokleuren ­gedrenkte popshow neer, en ze liet daarmee een resem indrukken na …

Aaibaar, eerlijk en rotgetalenteerd: je kon moeilijk níét houden van de Britse twintiger Loyle Carner. ‘Conscious hiphop is aan een comeback bezig’, vertrouwde Slongs Dievanongs ons een dikke twee jaar geleden toe, en ze had gelijk. Niet alleen omdat Slongs wel een en ander afweet van hiphop, maar ook omdat je om die bewering te …

Er zat in deze documentaire een quote die nog dagenlang bleef nazinderen. In die mate zelfs dat we serieus overwogen hebben hem in te kaderen en boven ons bed te hangen. ‘Our job is not to succeed every day, but to fail every every day.’ Aan het woord: Thomas Frebel, ‘senior research chef’ in het …

In Londen hebben de Belgen van Vuurwerk de klinkers uit hun naam geschrapt en een soulvol debuutalbum gemaakt. Op ‘On the outside’ klinkt VRWRK poppyer dan ooit. Het is geen toeval dat song­titels als ‘I’m free’ en ‘Wanted it all’ een melancholische ondertoon verraden. Liefdesverdriet blijkt ten grondslag te liggen aan het eerste album van …

‘Neen! Niet Tom Petty!’, zo uitte een collega-journalist zijn verdriet op Facebook. Hij had de maestro maar liefst drie keer live aan het werk gezien. Ik geen enkele keer. Dik spijt van natuurlijk. Die keer dat Petty in Amsterdam optrad, kwam het er niet van om tickets te bestellen. En afgelopen zomer in Hyde Park, och ja. Hij …

Een snelle hap van goede kwaliteit, en liefst niet te duur. Waar vindt ge dat in ‘t Stad, Floor? Awel ik zal het u zeggen. Daarvoor moet ge bij Beni Falafel zijn, in de Lange Leemstraat. Klinkt vegetarisch. Dat is het ook. Falafel, dat zijn gefrituurde balletjes gemaakt van kikkererwten. Typisch Midden-Oosters. Verder serveren ze …

Ik vond Kurt vanaf de eerste minuut van onze kennismaking sympathiek. Al was het maar omdat een mens tegenwoordig slechts zelden begroet word met een high five, en hij openlijk gniffelde om mijn verwarring daaromtrent. Kortom, het ijs was meteen gebroken toen ik me voor een eerste sessie rugtraining bij Kine Kurt aanmeldde. Zo gaat dat wanneer ge …

Is er ook maar iemand die de koninklijk knabbelende gratie van de immer onberispelijk gecoiffeerde Mary Berry overtreft? De strenge doch gemoedelijke rechtvaardigheid van Paul Hollywood? De melige humor van het olijke presentatieduo Mel Giedroyc-Sue Perkins? Het antwoord is neen. Maar dat neemt niet weg dat er in de Vlaamse en de Nederlandse versies van de populaire …

De Brusselse band Fugu Mango klinkt zoals zijn naam doet vermoeden: tropisch. Hun mix van indiepop, Afrikaanse ritmes en eighties-elektronica deed de temperatuur dan ook flink stijgen in het café waar ze onlangs hun eerste album ‘Alien love’ voorstelden. Opener ‘Summer days’ laat een vrolijke beat horen. Klanktapijtje van dromerige synths erover, beetje heldere percussie …

Toen ik drie weken geleden op Rock Werchter naar Dave Grohl en zijn gitaar stond te kijken, dacht ik plots terug aan MTV Unplugged. (En aan de wapperende krullen van Slash.) Hoe Grohl tijdens die legendarische unplugged sessie dienstbaar zat te wezen achter zijn drumstel, terwijl Kurt Cobain zijn getroebleerde zelf was achter zijn microfoon en gitaar. Hoe Cobain het …

Nooit gedacht dat we ooit een western zouden uitkijken zonder minstens vijf keer met onze ogen te rollen bij zoveel knullige acteerprestaties, bordkartonnen decors en racistische clichés. Want we zijn niet opgegroeid in de jaren 70, zoals acteur Johan Heldenbergh, en bijgevolg hebben we geen nostalgische band met het genre. Toch slaagde een enthousiaste Heldenbergh …

Eerst dit, dan hebben we het meteen gehad: Axl Rose, Slash en Duff McKagan staan niet opnieuw samen op het podium omdat ze elkaar zo tof vinden. Op onderling oogcontact hebben we de drie leden van de originele Guns N’ Roses-bezetting alvast niet kunnen betrappen. Van enige chemie tussen deze helden van de hardrock was …

Een levensnoodzakelijke plaat was dit duidelijk niet voor Dan Auerbach, maar ze draagt voor een keertje niét de Black Keys-stempel die zijn solowerk tot dusver steevast sierde. En dat alleen al maakt Waiting on a song het beluisteren waard. Nog wat extra argumenten nodig? Het zijn er drie en ze heten Mark Knopfler, John Prine en …

Mijn Franstalige collega T. kende Millionaire niet. Niet erg, zei ik, ik geef u wel een spoedcursus. Zo geschiedde. ‘Champagne’: dé hit Ongetwijfeld de bekendste song van de band rond Limburger Tim Vanhamel, die op zijn zeventiende door Mauro werd ingelijfd als gitarist bij diens Evil Superstars. (Wat deed ú eigenlijk op uw zeventiende?) ‘Champagne’ stond op het …

Justin Bieber als headliner op Pinkpop: daar was heisa over. Ongehoord! Een rockfestval onwaardig! De snotneus! De Biebz was niet de eerste popartiest die de wind van voren kreeg van de oude rockgarde omdat hij ‘hun’ festival mocht afsluiten. Een overzicht. Jay-Z op Glastonbury (2008) Noel Gallagher was pertinent tégen (‘Glasto is een gitaarfestival waarop hiphop niet …

Wat hadden we het graag zien gebeuren. Dat Justin Bieber, het door de oude rockgarde verguisde tieneridool en misschien wel de meest controversiële Pinkpop-headliner sinds Doe Maar in 1983 (dat toen met appels bekogeld werd door een clubje overtuigde haters), alle criticasters de mond zou snoeren door een wervelende show te geven van heb ik …

Ach, wat laat die goeie ouwe Paul Weller nú weer op de wereld los? Een verdomd veelzijdige plaat, zo blijkt. De laatste keer dat we Paul Weller live aan het werk zagen in de AB, joeg hij de songs er in een nijdig tempo door en daarbij putte hij voornamelijk uit zijn recentste soloplaten. Veel gitaren, …

Het Lief en ik gingen nog eens een voorraadje wijn inslaan bij onze favoriete wijnboer. Kwestie van de zomer goed door te komen. ‘Oké. Dus ik wil graag twee flessen van die chardonnay, die nu in promotie is. En als we daar dan toch zijn …’ – ‘Ja, misschien ook ineens onze voorraad rood aanvullen.’ ‘Goed …

Zaterdagavond, 20u48. Het Lief en ik ploffen in de zetel na een dagje werken (hij) / shoppen (ik). Hij heeft zojuist een Thaise groentencurry klaargemaakt voor ons tweeën. We nemen ons derde glas wijn van de avond en het kaske van de televisie erbij. ‘Moet ge nu eens iets weten, Floor?’ – ‘Gij hebt nog een aflevering …

Gij gaat precies nogal vaak met de collega’s op stap, hè Floor? Klopt. Met de meiden zijn we verleden week naar Brussel getrokken om daar bij de Griek te gaan eten. Niet zomaar een Griek; dat kan ik u wel zeggen. Dus geen blauw-witte tegeltjes en Ionische zuilen in het interieur? Oef. Niets van dat …

Het was vandaag weer tijd voor het jaarlijkse verplichte nummer, nietwaar? Goh, ‘verplicht nummer’ klinkt wel érg pejoratief. Het jaarlijkse nieuwjaarsetentje met de schoonfamilie zie ik eerder als een kans om het nieuwe jaar in te zetten met een goede daad of twee, drie. Lief zijn tegen tante X die al na haar tweede cavaatje lichtjes begint …

Delhaize Plantin, 18u35. Een man van middelbare leeftijd spreekt me aan. (Type Edouard Vermeulen meets Jan Mulder. Genoeg jongensachtigheid om zijn hoge Waregem Koerse-gehalte te verhullen – nét genoeg.) ‘Excuseer, mevrouw?’ – ‘O sorry meneer, ik sta in in de weg.’ Ik schuif mijn winkelkar een metertje opzij. Edouard Mulder houdt een pakje blini’s voor zich uit. ‘Weet …

Collega T. was er het hart van in, dat George Michael dood was. ‘Hoor: George!’ mailde ze toen ‘Outside‘ op de kantoorradio (doorgaans afgestemd op StuBru) weerklonk. Heerlijk nummer is dat. Heeft iemand ooit zijn gayness meer publiekelijk omarmd dan George (Rufus W. even buiten beschouwing gelaten)? Wat een succesvol opgestoken middenvinger naar de roddelpers was …

De Romeo’s in een wit kostuum. De Romeo’s in een blauw kostuum. De Romeo’s in een bermuda met hawaïprint. De Romeo’s in de Ethias Arena. De Romeo’s in een kermistent te Oudenaarde. De Romeo’s in het Sportpaleis. Ja jongens, wat was ons dát een saaie boel, die docu over De Romeo’s – het beste trio dat de Vlaamse …

En Floor, waar zijt ge deze keer iets gaan drinken? Ho maar, ‘iets gaan drinken’ is zwak uitgedrukt als ge het hebt over cocktails. En zeker als ge het hebt over de cocktails van Dogma, de beste cocktailbar van ‘t Stad. Gelegen in de schaduw van de wondermooie Carolus Borromeuskerk, in het hart van het historisch …

Welaan dan. De muziek van 2016 hebben we hier al gecoverd. Tijd voor de rest. Gelezen Eindelijk toegekomen aan Umberto Eco’s meesterwerk ‘De naam van de roos’, en meteen begrepen waarom dat boek een meesterwerk genoemd wordt. Tevens genoten van Patti Smith’s relaas van haar jonge jaren in de New Yorkse scene: ‘Just kids’. En ja, …

“Hier sè, den Daan! Amaai, zo chic vandaag?” Mijn favoriete buschauffeur op lijn 32, van Berchem-station naar Edegem-Industrie, is een vrouw. Ik ken haar naam niet, zij de mijne ook niet. Maar we wensen elkaar elke ochtend vriendelijk een goeiemorgen toe. Correctie: zij wenst élke opstappende passagier vriendelijk een goeiemorgen toe. Soms krijgt ze een …

De lieve mensen van De Standaard vroegen me om mijn persoonlijke top tien van de beste albums van 2016 in een lijst te gieten en te voorzien van beknopt commentaar. Zo geschiedde. Nu ook hier te bekijken en te beluisteren. 1. Whitney: ‘Light upon the lake’ Het gloedvolle gitaarriedeltje in opener ‘No woman’ zette de deur open …

Nou Floor, waar zijt ge gisteravond gaan eten? Vlakbij huis, in restaurant Overzee op de Dageraadplaats. Ze serveren daar naar eigen zeggen de authentieke Thaise keuken. Nu ben ik zelf nog nooit in Thailand geweest en kan ik dus niet vergelijken, maar ik vermoed dat de keuken van Overzee inderdaad redelijk authentiek is. De inrichting trouwens ook. …

Elton Johns seventiesrock klinkt nog steeds onberispelijk. Maar wanneer vindt de flamboyante popster zichzelf eens opnieuw uit? Even vreesden we dat dit een belegen bedoening zou worden. Sir Elton John begon er al aan om tien voor acht, een tijdstip waarop menig concertganger nog rustig een cavaatje stond te bestellen in de gangen van de Lotto …

De Fotograaf en ik maakten een reportage over Sinner’s Day, een festival voor zwartjassen. ‘Of we nog iets wilden weten?’ De concertorganisator draaide zich, terwijl hij bovenstaande vraag stelde, ostentatief in de richting van mijn collega De Fotograaf. Die had eerder al subtiel naar mij gewezen en geopperd: ‘Euhm, zij schrijft het stuk, hoor’. Maar dat had de …

The Cure kan na al die jaren nog klinken als een indiebandje dat iets te bewijzen heeft en de gitaren maar wat graag laat loeien. De songs uit hun poppy repertoire brengen het publiek nog altijd in extase. Het newwave-nostalgiecircuit viert hoogtij. Volgende zondag kunnen de liefhebbers van donkere synths, dweperige romantiek en zwarte mascara …

De tandem Barman-Verheyen is nu pas écht goed op dreef. TaxiWars nam ons mee op een trip langs funky hoofdwegen en jazzy zijbaantjes, met de grootstad als eindbestemming. Niet toevallig vond de release van het tweede album van TaxiWars, Fever, plaats in onze hoofdstad. Brussel is de enige échte metropool van ons land en de muziek …

Zelden klonk een song getiteld ‘Youth’ zo jeugdig en matuur tegelijk. Dit moest wel intelligente indiepop uit Oxford zijn. Een zanger die de vrouwen aan zijn voeten heeft liggen, maar dat zelf nauwelijks beseft. Een tweede album dat bol staat van de catchy popsongs, met toegankelijke melodietjes maar (gelukkig) ook met intelligente teksten. Een uitverkochte …

Bier, zweetdruppels en hemden vlogen in het rond, terwijl drie door de duivel bezeten muzikanten hun set van 25 (!) nummers afwerkten. Zonder onderbreking. Terwijl buiten de Halloweengekte genadeloos toesloeg, was er binnen in de AB gelukkig geen verklede mens te bespeuren. De occasionele hipster met ironisch-marginale look (geblondeerd nektapijt, MC Hammer-pyjamabroek) niet te na …

De AB een paar dagen na elkaar uitverkopen? Dat deed Goose wel al vaker. Maar een grote zaal, dat was de eerste keer. Vrijdag vulde het Kortrijkse viertal de Lotto Arena. Met stijl. ‘Het is vrijdagavond, let’s dance!’, zweepte zanger Mickael Karkousse de massa op, waarna een ijzersterk ‘So long’ weerklonk, een van de meest …

Na een paar try-outs was Mira donderdag in de AB toe aan het echte werk. Ze stelde er haar vierde album Plaats voor. Tien jaar na haar debuut In de daluren is Mira Bertels (34) nog altijd diezelfde twijfelende vrouw. ‘Waarom vragen we nooit aan elkaar: het meeste goed?’, vroeg ze aan het publiek. ‘Bij …

Poliça miste begeestering en songs die de middelmaat overstijgen. We hadden ooit een yogalerares die je precies zo kon aankijken als Channy Leaneagh maandagavond haar publiek aankeek: met een etherische blik, tegelijk verheven en standvastig. De frontvrouw van Poliça was duidelijk niet van haar stuk te brengen, maar leek zich soms ook in een andere …

Zelden zoveel bebaard mansvolk met tattoos gezien als maandagavond in een uitverkochte AB. Steve drukte zijn dankbaarheid voor de grote opkomst in de AB meermaals uit. Hij vond onze Brusselse zaal ‘pakken beter en intiemer’ dan de Wembley Arena, waar hij vorige week optrad. Tussendoor noemde hij Black Box Revelation, dat zijn voorprogramma verzorgde, ronduit …

Júníus Meyvant bewijst dat ze ook in het Hoge Noorden weten hoe frisse soulpop klinkt. Je zult maar IJslander zijn en muziek maken, dan ben je gedoemd om vergeleken te worden met alombekende landgenoten Björk en Sigur Rós. Toch? Niet noodzakelijk, toonde Júníus Meyvant donderdag aan in een volgepakte AB Club. Geen dromerige elektronica of …

  Zeg Lief, terwijl gij aan het werk waart in Tomorrowland – – Iémand moet dat doen, Floor. Jaja, dat snap ik. Maar terwijl gij dus aandachtig naar Jos Vegas en Like Jos zat te luisteren in uw klankcabien, heb ik wat series zitten bingewatchen. – Dat mag. Ook zonder mij. Liefst zonder mij zelfs, …

  Plaats: het terras van den Hopper. Met uitzicht op die rotonde waar patsers graag vier keer na elkaar passeren in hun Porsche décapotable. Rechts van mij: man met vier gekleurde armbandjes rond zijn pols (souvenirtje van Bodrum of Rimini?) en diens vrouw, met kort zwart haar en verder weinig poespas om het lijf. Ze drinken witte wijn. Links …

  ‘Aan het MAS, daar is het naar het schijnt echt heel erg.’ – ‘Zitten er daar dan misschien héél zeldzame, ofzo?’ ‘Geen idee. Ik heb het ook maar gewoon aanschouwd. Er stond zeker honderd man op een kluitje bijeen.’ – ‘Het is wel een heel, nou ja, urban game denk ik. Bij ons in het …

Deze reportage verscheen op maandag 27 juni 2016 in De Standaard. ‘Het kleine broertje van Lowlands en de grote concurrent van Best Kept Secret’, zo werd Down The Rabbit Hole onlangs bestempeld in de Nederlandse muziekpers. Het concept van dit snelgroeiende festival (op drie jaar tijd ging het van 5.000 naar 20.000 bezoekers) is inderdaad …

Deze recensie verscheen in De Standaard op woensdag 22 juni. Céline Dion verloor in januari van dit jaar haar man René Angélil, na een lange strijd tegen kanker. Amper een maand daarna stond ze alweer op het podium in Las Vegas, en barstte ze in tranen uit terwijl ze ‘All by myself’ zong. Ook maandagavond …

Deze recensie verscheen in De Standaard op donderdag 9 juni. Stijn is geen Prince-imitator. Dat wil hij ook niet zijn, zo vertrouwde de maker van onder meer de fel gesmaakte Nederlandstalige elektroplaat ‘Euphoric’ (2004) ons vooraf toe: ‘Ik wil Prince niet nadoen. Lang uitgesponnen gitaarsolo’s moet je dus niet verwachten. Piano en beats liggen mij veel …

Bikke en Smooz. Wie verzint zoiets?   Willem. Zijn wenkbrauwen. Zijn jeugdig enthousiasme. Zijn Kempens accent.   Sergio. Who else? O, en die grijze haren, her en der. Sexy.   Sepideh. Haar hoge hakken. Haar gegiechel.   Miette en Magali. Hun rode lippenstift.   Amanda. Die doet nog eens een hotel open in Palma de …

Deze recensie verscheen in De Standaard op maandag 23 mei. Pieter Embrechts is populair bij de vrouwen, we moeten daar geen doekjes om winden. In de lange rij fans die na het concert stonden aan te schuiven om hun cd te laten signeren, spotten we welgeteld drie mannen. Al dat vrouwelijk schoon was dan weer …

Al dat gedoe over Beyoncé. Ik geloof het wel, hoor. Dat haar album goed is. Viersterren-goed zelfs. En mocht de onaantastbare Queen B in de nabije toekomst besluiten om nog eens in het Sportpaleis te performen, spring ik graag de fiets op om haar een keertje aan het werk te zien. (Hopend dat ze deze dansvloerkraker nog …

Lezen: Vol goede moed eindelijk die klassieker ter hand genomen, die hier al een zestal jaren staat te blinken in de boekenkast. Tijdens het lezen van de eerste drie pagina’s al twee keer gegniffeld. Na een goeie vijftien pagina’s werd ook al ‘ns hardop gelachen. Kortom: grappige pee, die Multatuli. Voorbereiden: Onze reis naar de …

O Madonna toch. Moest dat nu écht? Uw hele fysieke hebben en houden zo te grabbel gooien op de rode loper van het gala van The Met, en dan nog beweren dat het een soort van politiek-feministisch standpunt was? Om het met Jerry Seinfeld te zeggen: really? Neen, doe ons dan maar Helen Mirren. Die hijst zich …

‘Zeg, Floor.’ – ‘Ja, Lief?’ ‘Goed nieuws. Ik heb eindelijk zo’n Velokaart ontvangen van ‘t Stad.’ – ‘Jeuj! Maarreuh … ik had me toch ook ingeschreven op die wachtlijst, anderhalf jaar geleden?’ ‘En zelfs vóór mij. Hebt gij geen bevestigingslink ontvangen dan, in uw mail?’ – ‘Eh. Neen. Denk ik. Of het moet in mijn …

Deze recensie verscheen op 2 mei 2016 in De Standaard. Waarom hun set zo kort was, vroegen we na het concert aan Laurens Mariën, die de synths bedient bij Soldier’s Heart. Bleek dat ze zelf ook geschrokken waren van die vijftig minuten. Kwam het door de zenuwen dat ze hun songs er ietwat overhaast doorjoegen? …

Ik had niks met Prince. Behalve dat ik in hem de late (vroege?) uurtjes weleens draaide in café Foli-A. ‘Purple rain’ voor de zatte liefhebbers van een slow, die al schuifelend hun date van de avond definitief hoopten binnen te doen. ‘When the doves cry’ voor de zatte dansers, die zin hadden in een laatste …

Deze recensie verscheen op donderdag 21 april in De Standaard. De prijs voor het meest ergerlijke publiek in tijden gaat naar Xavier Rudds bewonderaars, die zich in de AB van hun beste, maar ook van hun slechtste kant lieten zien. De Australiër, die in zijn eentje tegelijkertijd onder meer de gitaar en de didgeridoo bespeelt, …

Deze recensie verscheen op woensdag 20 april in De Standaard. ‘Skinny love’, haar doorbraakhit, bewaarde Birdy tot het laatst. In het anderhalf uur daarvoor schipperde de negentienjarige Britse tussen saaie ballads van dertien in een dozijn en meeslepende pop, zoals we die ook kennen van Florence & The Machine – maar dan iets minder uitbundig. …

Deze recensie verscheen op maandag 18 april in De Standaard. Het nadeel van op de eerste rij te zitten? Je zit pal in het vizier van de artiest. Zangeres Natalie Maines kon het niet laten om het publiek op de aanwezigheid van ‘drie mensen met pen en notitieboekje’ te wijzen en ons te vragen wat …

Deze recensie verscheen op zaterdag 16 april in De Standaard. Dat het West-Vlaams als hiphoptaal werkt, bewees ’t Hof van Commerce een hele tijd geleden al. Maar wie had gedacht dat je ook prima kunt funken in het dialect dat dankzij series als ‘Bevergem’ en ‘Eigen kweek’ vandaag een hausse beleeft? ‘De zji’ was donderdagavond …

“Hier zie, collega M.! Da’s lang geleden. En ik moet u voortaan ‘ex-collega M.’ noemen, natuurlijk, wanneer ik over u schrijf op m’n blog. Maar zeg eens: hoe gaat het met uw start-up?” – “Ha, heel goed, Floor. De zaken gaan goed.” “Jaja, dat zeggen ze allemaal.” – “Jamaar, ‘t is écht waar. Sinds drie maanden kunnen …

Deze recensie verscheen op vrijdag 8 april in De Standaard. Hooverphonic is zoals de vetkuif van Alex Callier: de boel ligt netjes in de plooi. En zelfs dat ene weerbarstige haartje steekt eruit omdat het zo hoort, niet omdat het toevallig weerbarstig is. Het perfectionisme van Callier is legendarisch, en in de AB was het …

  ‘Zus! ‘t Is weer zover. Ik lig strijk. En wel met dees gifke.’ (De Zus en ik, wij delen een fascinatie voor gifkes. Het Lief ziet er de hilariteit nooit van in. Maar da’s Het Lief zijn probleem.) – ‘Haha Floor. Ik stuur ‘m even door naar collega P. Die gaat daar ook om …

“Die mannen die zich laten ontploffen, geloven echt dat ze in de hemel hun 72 maagden zullen krijgen.” (Luckas Vander Taelen over moslimterroristen, in gesprek met David Van Reybrouck.) “Noam Chomsky vergelijkt terroristen met muggen. Je kunt twee dingen doen: ze allemaal doodslaan, of het moeras draineren, zodat er geen muggen meer komen.” (David Van …

Die zatermiddag zat ik koffie te drinken met De Mama. En De Mama en ik, wij willen altijd van mekaar weten wat we zoal aan het lezen zijn. “De laatste tijd lees ik voor het slapengaan weleens een stukje van Carmiggelt”, vertrouwde ik haar toe. “Ooit eens in de kringwinkel gekocht, die bundels van hem. Aan …

Samen met Het Lief en vriendin S. ging ik luisteren naar Lize Spit in de Komdis. (Komdis is een zot initiatief van mijn twee cultuurminnende ouweluitjes. Op amper een half jaar tijd is het tot een succesverhaal uitgegroeid. Het komt erop neer dat de Mama en de Papa hun tweede living omgebouwd hebben tot een cultureel centrum in …

Deze recensie verscheen op maandag 14 maart in De Standaard. Met Clouseau danst, zijn twaalfde Nederlandstalige studioalbum, doet Clouseau opnieuw waar het keer op keer in slaagt: aanstekelijke radiohits afleveren en zo generatie na generatie veroveren. Dat verklaart waarom je in de AB meisjes van dertien zag staan naast hun moeders van drieënveertig. Hier en …

Deze recensie van de Nekka-finale verscheen in De Standaard op 8 februari 2016. In de Arenbergschouwburg in Antwerpen heeft de Nederlander Jeroen Kant zaterdag de de Nekka-wedstrijd gewonnen, een tweejaarlijkse zangwedstrijd voor Nederlandstalig talent. Ook de andere Nederlandse deelnemers overklasten de Vlamingen.  De hekkensluiter van de Nekka-wedstrijd maakte, ondanks het late uur en zijn vijf …

“Wekelijks gaan zwemmen? Als in: baantjes trekken? Hm … Ik weet het zo niet. Ooit heb ik dat, samen met vriendin I., welgeteld 3 weken volgehouden. Dodelijk saai vond ik het. Al moet ik wel zeggen dat ik, dankzij die ene blogpost van Mme Zsa Zsa, weer zin heb gekregen om dat zwemmen alsnog een kans te geven. …

Recensie verschenen in De Standaard op 8 februari 2016. We hebben de voormalige, meer uitgebreide bezetting van The Rhythm Junks enkele keren gemist tijdens dit concert. Bijvoorbeeld toen hun radiohit uit die periode, ‘Join the bus’, voorbijkwam. Geen blazers om de boel een funky oppepper te geven, enkel het duo basdrums om dat catchy mondharmonicarefreintje …

Recensie van Lucinda Williams, gezien op maandag 25 februari in de Ancienne Belgique, Brussel. Zo rond het vijfde nummer in de set legde Lucinda Williams, in haar heerlijk slepende Louisiana accent, uit wat die pupiter naast haar microfoon stond te doen. Ze had hem nodig om er haar teksten van af te lezen, zo gaf …

Deze recensie verscheen op dinsdag 12 januari in De Standaard. ★ ★ ✩ ✩ ✩ Het leek wel alsof K3 optrad in de AB. Terwijl de zeven- tot dertienjarige meisjes elkaar verdrongen op de balkons en vaders op het middenplein hun dochters op de schouders tilden, verscheen de Franse superster van het moment. Louane is …

“Zeg, collega M.” – “Ja, Floor?” “Ik zag op Facebook dat uw broer zijne voornaam ook met een M. begint. En dat het een nogal opvallende naam is. Is uw broer misschien vernoemd naar een bekende … -” – “Filmster?” “Ik ging zeggen sporter. Want het zou de voornaam van een Amerikaanse basketballer kunnen zijn, …

Toen ik thuiskwam, klonk er luide muziek uit de studeerkamer op de eerste verdieping. (Eigenlijk is het onze schrijf-, lees- en muziekkamer, maar ‘studeerkamer’ bekt wat beter.) Na enkele weken zonder onze vertrouwde platenspeler – wegens schilderwerken – had Het Lief hem nu opnieuw op zijn vaste plekje geïnstalleerd. Hij blij, ik blij. Wij blij. …

8:30. De wekker is een kwartiertje geleden al afgegaan, maar ik ben van plan om nog wat te soezen. Ik hoef niet vroeg op vandaag. Er staat weinig anders op mijn programma dan een stukje schrijven over deze Franse superster (oké, toch  een heel klein beetje werken dan) en vervolgens verder lezen in deze bestseller (ik ben …

“Dit is een mijlpaal in de theatergeschiedenis, toch wel.” Na 23 uren live radio maken kan Chantal Pattyn haar enthousiasme niet meer wegsteken. Collega Pat Donnez kijkt blijkbaar bedenkelijk, want Pattyn vervolgt met: “Je lijkt niet overtuigd, Pat.” – “Ik probeer de journalistieke objectiviteit hoog te houden”, mompelt Donnez, eveneens lichtjes murw na al die uren …

Dit stuk verscheen in De Standaard, op 28 november 2015. Is Tomorrowland het nieuwe Woodstock? De Nederlandse techno­-deejay Armin van Buuren denkt van wel. Dat zegt hij in de film ‘This was tomorrow’, die donderdagavond in première ging in het Sportpaleis. Gaat dj Armin van Buuren te kort door de bocht als hij het dancefestival …

“Brengd’ aa zuster mee!” riep een cafégast, nog voor Wouter Berlaen het piepkleine podium van café Mombasa bestegen had. De man bedoelde natuurlijk ‘ui‘ in plaats van ‘aa‘. Het lied – een aanstekelijke cover van eightiesduo Sly Fox – heet ‘Brengd’ ui zuster mee’, zoals dat nu eenmaal hoort in het Zultse dialect waarvan Berlaen zich in …

Dit stuk verscheen in verkorte vorm in De Standaard, op 16 november 2015. Dat de Nederlanders van Kensington afgelopen vrijdag voor een uitverkochte AB speelden, hebben ze meer te danken aan Q-Music dan aan Studio Brussel. De bandleden beseffen dat hun muziek – gitaarpop met stadionallures – beter in het kraam van de commerciële dan dat …

“Ha, collega S.! Hoe was uw weekendje Rome? Precies goei weer gehad, zag ik op Facebook.” Collega S. stond, broodje smos in de hand, te wachten aan het statafeltje achterin de refter tot het zijn beurt was om te kassen. (Kassen, dat is kantoor-slang voor een rondje FIFA spelen op de Playstation. Vinden de kantoorjongens allemaal superleuk om …

Een kersverse papa die zijn broeksriem begint los te maken, wanneer de verpleegster van Kind en Gezin hem aanmaant om ‘de kleertjes alvast uit te doen’ – daarmee uiteraard doelend op de kleertjes van zijn anderhalfjarige zoontje: dat zou je misschien een belegen grap kunnen noemen. Een grap waarvan de goede verstaander de pointe bovendien al …

“Is er nog iets in huis?” Collega P. en ik zitten samen in de auto. Hij belt naar huis – handsfree, dus ik mag gezellig meeluisteren – met de vraag die we allemaal aan onze wederhelft stellen wanneer die op een doordeweekse dag eerder thuiskomt van het werk. Het antwoord was hetzelfde als het antwoord …

“Zeg Floor, die opmerking die ik vorige week maakte, over uw roze broek … ” – “Welja, collega M. Zeg me eens wat ik daar precies van moest denken.” Een ongemakkelijk lachje. Hij roerde even met een lepeltje in zijn kop koffie. Keek weer op. “Dat was om te lachen, hè.” Ik had hier geen …

“Weet gij dat misschien, Floor? Wat het verschil is tussen rawfoods en superfoods? Ik lees nogal wat tegenstrijdigheden op ‘t internet.” – “Goh, collega R. Dat zal ik u eens vertellen. Niet alle superfoods zijn ook rawfoods. Want superfood betekent zoveel als: het bevat oneindig veel vitaminen, mineralen, antioxidanten en wat voor gezonds nog meer. …

Maar meneer Abbeel, dacht ik nog, zoudt ge dat nu wel allemaal zeggen, zo op de nationale televisie? Toen was het kwaad al geschied. “Ik ben zevenenzestig en waarschijnlijk de oudste leraar van België”, meldde hij trots aan Radio Gaga. Hij zag er nog kwiek uit, die meneer Abbeel. Zijn leerlingen – derdejaars, gokken we, want ze …

“Lief, moet ge nu eens iets weten? Ik ben eindelijk aan dat boek begonnen, dat hier al tien jaar op de kast staat te blinken. Tien jaar! Er plakt een sticker op de achterflap: ‘Boekenbeurs 2005’. Ik begrijp nog altijd niet hoe ik deze klassieker zo lang ongelezen heb kunnen laten. Zeker niet sinds ik op pagina …

“Zeg, Lief. Wat gaan we nu doen in september? Citytripje boeken of toch maar thuisblijven?” – “Zegt gij het maar, Floor. Op reis gaan kost weer een flinke duit, hè.” “Ja. En met die nief ramen die we besteld hebben … ” – “Inderdaad. Klusjes genoeg te doen in huis, ook.” “Zijn we het er …

“Sorry voor de rommel, hoor. De kuisvrouw komt morgen pas langs. Wat drinken jullie? Wit wijntje?” – “Doe maar een wijntje, ja. Maar niet voor Het Lief, want die moet nog rijden. Maar allez zeg, gij hebt dus een kuisvrouw?” Ik doe alsof ik er verbaasd over ben, maar eigenlijk verwondert het me niet dat …

Het was lang aanschuiven aan de toiletten in Park Spoor Noord. Veel kinderen die moesten plassen, ook. Maar niet allemaal, zo bleek. “Pappaa!” (Een kinderstem roept vanuit een van de wc-hokjes.) – “Ja, schat?” (De pappa in kwestie blijkt tussen de aanschuivende vrouwen te staan, achteloos leunend tegen de houten muren van de WC-barak.) “Ik …

“Ha, dag collega M. Hoe gaat het met uw dieet tegenwoordig?” – “Bwah. Goed en niet goed, Floor. Ik weet dat ik dankzij die sapkes binnen vijf dagen wel een kilo of vier kwijt zal zijn. Maar ja, te vrijdag moeten we gaan eten, drinken en dansen. In de Maeckelhoeve. Kent ge dat?” “Hm, het …

“Ge moet echt kijken. Het is heel filmisch in beeld gebracht. Ik was vanaf de eerste seconde mee.” Als Het Lief dát zegt, dan weet ik dat ik inderdaad moet kijken. Het Lief is namelijk nogal kritisch, wanneer het over film en televisie gaat. (Beroepsmisvorming. Hij kan daar niet aan doen.) Onderwerp van zijn – en …

Ze ontkurkte de fles met zwier. Daar had ze zo haar redenen voor: “Mijn ex drinkt niet graag wijn. De dure flessen die hij van klanten cadeau kreeg, zijn hier dus altijd in de kast blijven staan. Tot vandaag, want nu is hij weg! Jullie zijn toch wijnliefhebbers, hè?” Ze wachtte niet op een antwoord. Gedecideerd …

Er stond dit weekend een mooi stuk van journalist Peter Giesen in het zomermagazine van De Volkskrant, over de leukste terrasjes in Parijs: “Niemand kan zo overtuigend op een terras zitten als een Parisien en vooral een Parisienne. De benen over elkaar geslagen, de sigaret koket omhooggestoken, een drankje op tafel, beschaafd converserend in een taal …

Ze gooide het eruit midden in de bespreking, zonder dat daar een rechtstreekse aanleiding toe was. We hadden elkaar pas tien minuten geleden ontmoet, maar er was meteen een professionele klik. Dat heb je soms, met bepaalde mensen. Een vergadering verloopt dan gewoonlijk nét iets vlotter. In het allerbeste geval wordt de sfeer zelfs amicaal. U raadt …

“Hallo, Mams? Zeg, wil even iets vragen.” – “Shoot.” “Ik moet binnenkort voor de gazet verslag uitbrengen van Blues Peer. En … nou ja, dat is dus in Limburg … Om dan ‘s avonds weer helemaal van Peer terug naar ‘t stad te rijden … ” – “Ge wilt hier blijven slapen?” “Ja. Als dat …

“Wát zegt ge? Uw Outlook staat niet heel de dag open? Méént gij dat nu?” Mijn dierbare collega M. verbaast zich over de e-mailstrategie van een pas aangeworven jonge collega. De jonge collega ziet geen graten in zijn strategie: – “Natuurlijk meen ik dat. Ik bekijk mijn mails vier keer per dag. Outlook open, mailtjes beantwoorden, …

Collega M. is volop taart en cake aan het uitstallen in de kantine. “Goeiemorgen, collega M. Jarig vandaag, zie ik? Proficiat!” – “Ha, dag Floor. Dankuwel. Jaja, weer een jaartje ouder geworden.” “Tweeëntwintig was het, zeker?” (knipoogt) – “Haha, Floor. Goeien bal. Neen, ik ben zesentwintig nu.” “Mooie leeftijd.” – “Bwoh. Vijfentwintig was anders ook niet …

Het was nog niet genoeg dat ik hem elke keer – maar dan ook echt élke keer – wanneer ik in de Caffènation een double shot latte ging drinken, daar zag zitten. Achter zijn laptop, bezig met muzieksoftware. En altijd met dat ronde brilletje op zijn neus. “Kijk”, zei ik dan tegen Het Lief, “hij zit …

“Weet ge wat ik merk, Lief? Doordat ik het zo druk heb dezer dagen – op het werk en daarbuiten – ben ik veel minder bezig met sociale media. Facebook? Ik kom er niet meer aan toe. Laat staan bloggen; dat komt er al helemaal niet van.” – “Dat is logisch. Want Facebook, dat is …

“Ha, dag Floor.” – “Goeiemorgen, collega M.” “Met de fiets gekomen?” – “Yep. Zoals altijd wanneer het niet regent en warmer is dan vijftien graden, hè.” (lachje) “Haha. Zeg, en gij doucht dan hier beneden, of wat?” – “Ja.” “Ah. Helemaal?” – “Euhm, ja.” “Behalve uw haar.” – “Klopt. Al loop ik hier vanochtend wel met …

Ge kunt er veel over zeggen. Dat Sia Furler van zichzelf een hype maakt door wonderdanskind Maddie Ziegler als stand-in te gebruiken. Op evenementen, zoals de Grammy’s. Dat Sia’s songs niet zo bijzonder of vernieuwend zijn. Nu ja, niks dat nog niet eerder gedaan is. Dat is misschien wel logisch, aangezien ze al songs schreef …

De verkoper gaf zijn visitekaartje af, en ik merkte meteen iets op. Iets waarvan ik vrijwel zeker wist dat Het Lief het niet had opgemerkt. Ik wachtte tot we weer buiten stonden om er iets van te zeggen. “Hij heeft wel een toepasselijke naam, hè. Die verkoper.” – “Ja? Geen idee. Ik heb zijn visitekaartje meteen …

Bloggen komt er niet altijd van. Soms valt mij namelijk de eer te beurt om hiphopfenomenen te portretteren, zoals de Antwerpse brok attitude Slongs Dievanongs, of haar stadsgenoot Tourist LeMC. Maar ook gitaargoden recenseren, hoort erbij. Zo komt een mens nog eens ergens, nietwaar. Er zijn ergere jobs. Dat besef ik. Dus geniet ik van elke minuut. …

Een collega-muziekjournalist van De Morgen noemt ‘Rumours’ van Fleetwood Mac “misschien wel de beste popplaat aller tijden” in zijn recensie van hun concert in het Sportpaleis. Nu is ‘Rumours’ uiteraard een beestig goeie plaat. Een klassieker, absoluut. Maar ik vind: met dat etiket van ‘beste popplaat’ moet ge oppassen. Want als ‘Rumours’ “misschien wel de …

Het begint met sportprestaties en hun intenties daaromtrent. #run2live #motivated #getfit #10miles #healthylife Dat soort dingen. Al dan niet met #weightgoals erbij. Dan beginnen ze te verbouwen, en duiken er plots andere topics op. #futurehome #makeover #renovation #finallythewindows Mét foto’s van hoe ze een boor vasthouden. Daarbij hun tanden op elkaar, en hun ogen tot spleetjes klemmend. …

Het was zondagavond, half zeven. Dachten we, want het was nog licht buiten (‘klaar’ zegt Het Lief altijd), en dan verkeert ge nog al eens in de veronderstelling dat het nog niet half zo laat is als het in werkelijkheid is. We hadden vrienden op bezoek. Ze hadden de housewarming gemist, dus toonden we hun het huis, aten taart …

Bus 32. Edegem – Rooseveltplaats. Vrouw met kind stapt op. Vrouw spreekt iets wat het midden houdt tussen Italiaans en Russisch (Roemeens?) tegen het kind. Kind kan niet stilzitten. Vrouw kan niet stoppen met op het kind inpraten. Zwijgt nu toch eens twee minuten, vrouwmens! Straks gaat dat kind nog denken dat ze kan rekenen op …

“Ik zal het eens zeggen, zie. Hoe ze dat mobiliteitsprobleem in Antwerpen – en voor mijn part heel België – moeten oplossen. Dat is namelijk heel simpel.” Het was negen uur ‘s avonds. Het Lief en ik hadden net gegeten en we zaten aan de keukentafel nog wat na te praten. Ik was aan mijn derde …

Het loopt vaak mis. Bijvoorbeeld wanneer wij ze, ergens in het heetst van de zomer in – we zeggen maar wat – Vaison-la-Romaine, bij de bakker om een ‘croissantje’ horen vragen. Of in het café om een ‘zjuutje van appelsap’ – en dat hoeft zelfs niet per se in Frankrijk te zijn. Op zulke momenten kloppen wij …

Kijk, wij zijn geen moeilijke mensen. Echt niet. Maar persoonlijk heb ik nog nooit – werkelijk, waarlijk, nooit – voor iemands garage geparkeerd. Gewoon, uit elementaire beleefdheid. Uit schrik om weggesleept te worden, dat ook wel. Want overal hangt zo’n plakkaatje tegen de garagepoort. Zo’n plakkaatje waarop een takelwagen en een personenwagen staan afgebeeld. In het blauw. …

Ze kwam binnen net nadat ik uit de recovery de kamer weer was binnengereden door twee vriendelijke verpleegsters. Met een zak ijs tegen mijn wang in de ene hand, en de essaybundel van Joost de Vries in de andere – gelukkig zijn er boeken die van formaat net klein of middelgroot genoeg zijn om ze …

Ik zag de tekst in boek(jes)versie liggen in De Groene Waterman, maar besloot haar TED-talk gewoon even te bekijken. Het viel me, eerlijk gezegd, lichtjes tegen. Schrijfster Chimamanda Ngozi Adichie heeft natuurlijk gelijk als ze zegt dat we beter allemaal wat meer feminist zouden moeten zijn, maar haar verhaal lijkt me erg gebaseerd op haar persoonlijke …

Ik ga nog eens heiligschennis plegen. Door toe te geven dat ik me doorheen ‘Catcher in the rye’ heb moeten worstelen. Werkelijk waar: worstelen. Wat een ongelooflijke zaag is die Holden Caulfield, zeg. Joost Zwagerman spreekt nogal eufemistisch van een ‘naysayer’. Naar mijn mening zegt die Caulfield net iets te vaak nee om het plezant te houden. …

De IT-collega stond vanalles te verkondigen aan ons eiland. Toen ik terugkwam van de koffieautomaat en weer aan mijn bureau ging zitten, ving ik een flard op uit zijn betoog. Mijn eilandcollega deed intussen alsof dat betoog hem interesseerde. Moeilijk is dat niet: je knikt af en toe wat, en zo om de vijf zinnen brom je …

“En Floor, hoe was het in ‘t Sportpaleis?” – “Het concert was goed. Maar het was wel druk in de buurt, daar. D’r was ook iets te doen in de Lotto Arena. Ik hoorde mensen op de tram almaar bezig over de ‘giants’. Zegt u dat iets?” “Mahjagij. Dat is een basketbalploeg. De Antwerp Giants.” – …

Ooit lazen wij Elsschot in het zesde middelbaar. Het betrof toen enkele pagina’s uit ‘Kaas’. Blij dat ik dat heerlijke werkje eindelijk eens volledig gelezen heb. Al was het maar omwille van een zin als deze: ” ‘t Is vreemd, maar als je komt om te verkopen, dan verstaan de mensen je niet.” Die arme …

“Hallo mevrouw! Mag ik u wat vragen?” Mocht ze midden op de Meir gestaan hebben met een clipboard onder haar arm en een veel te grote, winddichte jas aan met het logo van een ngo erop, dan zou ik deze jongedame met een beleefd hoofdschudden te kennen gegeven hebben dat haar vraag niet aan mij besteed was. …

Ik beslis nogal snel wanneer ik een film dan wel boek goed vind. Soms te snel. Dat iets mij niet aanspreekt, betekent daarom natuurlijk nog niet dat het niet goed is. (Kerouac, Murakami, Lynch.) Maar in dit geval voelde ik het na twee minuten al aan mijn water; dat ‘Image’ – de film van Adil …

Het Antwerpse dialect herbergt een uiterst interessant taaleigen. Na enkele weken in ‘t stàd én haar suburbia vertoefd te hebben (ondergetekende legt dagelijks het traject Mechelsesteenweg – Kontich af, en passeert zodoende de illustere dorpen Edegem, Mortsel en Wilrijk), menen wij alvast deze tendensen gespot te hebben: 1. Straatnamen: klemtoon op de laatste lettegreep. Zeg dus niet …

Zoals wel vaker op een vrijdagavond zaten Het Lief en ik rustig in de zetel naar ‘Alleen Elvis’ te kijken. Hetgeen er doorgaans op neerkomt dat ik de interviewskills van de heer Vanderveken bewonder, terwijl Het Lief de praatgast van dienst neersabelt wegens ‘oninteressant’. (In die categorie werd mevrouw de Schaepdrijver namelijk nogal snel gedumpt.). Desalniettemin …

Dat het hoog tijd was om de heimat te verlaten. No offense, Dessel, maar uw nochtans bosrijke omgeving werd mij toch een beetje te benauwend. (Al besef ik wel degelijk dat ik nu gewoon de ene N-VA-burgemeester inruil voor de andere. Dat dan weer wel.) Dat een huurappartement u veel bijbrengt over wat ge zoal verlangt …

  Ik hoorde ‘Wodka’ nog eens op de radio. Dat was lang geleden. Wat was die debuutplaat van Stef Bos toch een pareltje. Hé, wacht eens even … Had De Papa die plaat niet liggen? Ik heb de hits vaak genoeg gehoord thuis. ‘Wat een wonder’. ‘Gek zijn is gezond’. ‘Is dit nu later’. “Zeg …

“Wist ge dat er een kras zit op het linkervoorlicht van de Audi, Floor? Er moet een steentje of zoiets op ingeslagen zijn toen ik gisterochtend naar het werk reed. Ik zag het pas toen ik aankwam, en ik heb meteen naar de verzekering …” Blah, blah, blah. In mijn hoofd gonzen alleen maar wat …

Na de aflevering met Freek (“Vertrouwen, concentratie en discipline: meer heeft een mens niet nodig om ergens in te slagen.”) kon het moeilijk beter, vond ik. Dat vind ik nog steeds, maar de Zomergasten met Ionica Smeets verdient een mooie tweede plaats. (Voorlopig dan, want ik moet die met David Van Reybrouck nog bekijken. Ik …

Ik vis een paar partjes limoen uit mijn glas. “Wat doet gij nu?”, vraagt Het Lief. – “Limoen past niet bij een Hendrick’s gin, dat weet gij toch ook?” “Ha ja, da’s waar. Misschien moeten we het tegen de dienster zeggen.” – “Gaat dat niet arrogant overkomen? Nu ja, anderzijds begrijp ik ook niet dat …

“Rip glances at me and says, ‘Jesus, dude. You look real bad. What’s wrong? Want some coke?” Ergens op de laatste pagina’s van ‘Less than zero’ laat Bret Easton Ellis het hoofdpersonage Clay dit vertellen. Over Rip weet ik op dat moment nog steeds zo goed als niets. Behalve dan dat hij,  net als alle …

In het hoofdstuk over beha’s – treffend getiteld ‘I need a bra!’ – in haar boek ‘How to be a woman’ haalt feministe Caitlin Moran een fragment aan uit de tv-serie Cougar Town, waarin het personage van Courteney Cox aan haar jongere vriendin uitlegt waarom ze als 40-something niet zo tuk meer is op uitgaan …

Natuurlijk leverde Robin Williams een grandioze prestatie af als de geest in Aladdins fles. Een nooit eerder geziene prestatie in  de animatiefilm bovendien, die misschien zelfs voor een omwenteling in het genre heeft gezorgd. (Want is men daarna niet steeds meer de komische-noot-voor-de-volwassen-kijker beginnen uitspelen? Zie ook ‘Toy Story’ en ‘Ice Age’.) Alleen: toen ik …

Nietsvermoedend gaf De Schoonmama een plastieken zak mee om de restjes wortelen-met-koriander, Griekse sla en saucissen in te stoppen (ja, wij hadden duchtig gebarbecued dat weekend), met het volgende citaat van Woody Allen erop gedrukt: “God is dood. Nietsche is dood. En ik voel me ook niet zo lekker.” Alles wat Woody Allen zegt of …

Columniste Caitlin Moran neemt in ‘How to be a woman‘ interessante stellingen in over het feminisme. Ze gaat fel tekeer tegen, onder andere, de male dominated pornografie van deze tijd, waarin je nooit eens een vrouw oprecht ziet genieten en vervolgens klaarkomen. Maar tussendoor pent ze ook bijzonder grappige passages neer, zoals deze over haar weerzin voor het …

Op zoek naar een nieuw notitieboekje dook ik in mijn kast. Daar liggen er permanent een stuk of vijf klaar om volgeschreven te worden. (In verschillende maten en kleuren, en zowel met geruitjes als gelijnde blaadjes. Sommige mensen zweren bij Moleskine, maar hoewel ik hun allerkleinste notitieboekjes wel handig vind om makkelijk weg te stoppen …

Of ze misschien naast ons mochten plaatsnemen? Hoffelijk als wij zijn, meldden Het Lief en ik daar geen enkel probleem mee te hebben. De meeste tafeltjes op het terras van café Sas 5 stonden in de schaduw van de parasols. Enkel wij zaten in de volle zon, en aan ons tafeltje waren nog 2 stoelen …

Er zijn zo van die keerpuntmomenten in Het Leven. Voor het eerst mondeling examens afleggen in het zesde middelbaar. Een artikel in ‘Panache’ bespreken. Een gedicht van P.C. Hooft ontleden. Een fragment uit Vergilius’ Aeneïs vertalen. Voor het eerst plaatsnemen aan het bureau van een prof om vervolgens twintig minuten lang vragen te beantwoorden over …

De Collega’s bekeken het jaarboek van onze pas afgestudeerde zesdeklassers. Allemaal staan ze er in, mét foto. En wat belangrijker is: daarnaast flonkert hun brugklasfoto. Lachen-gieren-brullen  is dat in sommige gevallen wel, om heel eerlijk te zijn. To add insult to injury merkte een collega schaamteloos op: “Nou zeg, dié is goed opgedroogd sinds de brugklas.” …

Het Lief zuchtte, na twee pagina’s in Peter Terrins roman ‘Post mortem’: “Pfff … Waarom moeten zoveel boeken per se over schrijvers gaan?” Ik antwoordde met een simpele verklaring: “Mark Twain zei het al: write what you know. Schrijf over wat je kent. Welnu, als er iets is waar aspirant-schrijvers veel over weten, dan is dat het …

“Facebook? Ik geef het nog drie jaar. Dat gaat verdwijnen.” Die boude uitspraak deed ik vandaag zelf. Omdat ik Facebook steeds minder interessant ga vinden. Hoe dat zo komt? Het begon met de ontdekking dat mijn nieuwsoverzicht op de startpagina gemanipuleerd werd. Blijkt dat ik alleen nog maar de ‘topverslagen’ te zien kreeg (“Ah ja, …

Openstaand saldo: 1, 50 euro. Dat moest ik eerst betalen, voordat ik mijn gereserveerde items in de bibliotheek kon inscannen. Op naar de betaalterminal. Er was nog iemand bezig met betalen. Een jonge moeder. Dertiger. Haar kapsel was onbestaand: ze had haar asblonde lokken gauw-gauw in een knotje samengebald. Eén haarlok hing voor haar ogen, …

Die middag, bij de Fnac. “De klassieken: zouden ze die hier allemaal bij elkaar zetten, of gewoon bij de rest van de romans?” – “Geen idee, Floor. Gij zijt de expert.” Het Lief weet perfect wat hij in een situatie als deze moet zeggen. “Welaan dan. Eerst maar eens bij de o van Ovidius kijken.” …

Dat de wereld van Jane Campion bevolkt is met wat de New York Times ‘damaged women’ noemt, wisten we al sinds ‘The Piano’. Het loont dan ook de moeite om eerst Holly Hunters huzarenstukje in deze iconische film te bekijken, alvorens de wenkbrauwen te fronsen bij haar incarnatie van vrouwengoeroe GJ in ‘Top of the lake’ (en dan …

Dat Neil Patrick Harris dit jaar zelf een Tony Award mee naar huis zou mogen nemen – na enkele opeenvolgende jaren als host van ‘Broadway’s biggest show’ te hebben gefungeerd – was allang duidelijk, toen bleek dat Hugh ‘Wolverine’ Jackman de presentatie van deze editie voor zijn rekening zou nemen. Die laatste kwam, letterlijk, al hoppend de …

De beste quote in de weekendkranten komt deze week van muzikant Stijn. Of hij niet het gevoel heeft dat er met zijn voeten wordt gespeeld door een uitgekiende marketingstrategie die vooral een hype wil creëren, vraagt De Standaard hem in een stuk over de extra ‘geheime’ concerten van Prince afgelopen week. (Waarvoor de liefhebbers zomaar eventjes …

Toen ik het stuk van Henk van Straten las, over de Amerikaanse auteur John Fante en waarom hij diens portret op zijn arm had laten tatoeëren, heb ik me prompt de paperbackversie van Fante’s  ‘Ask the dust’ aangeschaft. Naar het schijnt kreeg die roman de volmondige goedkeuring van niemand minder dan Charles Bukowski. De hoofdpersoon heet …

In de wachtkamer van de orthodontist is op woensdagmiddag het hele gezin van de partij: de broertjes en zusjes komen mee, omdat ze toch nog nét iets te jong zijn om alleen thuis te blijven. Dus hopla, allemaal met Grote Zus mee naar de orthodontist. Ik voel me met mijn eenendertig jaar altijd een beetje …

De ober verscheen met het aperitief. Eén Aperol Spritz, en vijf gin-tonics. Althans, zo had onze bestelling geklonken. Dachten wij. In plaats daarvan bracht onze bebrilde bediener (type: student in iets artistiekerigs, blonde coupe met zorgvuldig gestileerde bles, ruitjeshemd en sneakers van een ongetwijfeld erg hip merk) één Aperol Spritz en vijf tonics. Zonder gin. Even …

Die avond, ten huize Deckx. Enkele vrienden komen een hapje eten. Zo ongeveer na de tweede fles wijn: “Is er eigenlijk ooit wat te beleven in dat café hier bij jullie om de hoek, Floor?” – “Goh, wij komen daar quasi nooit. Ge wordt daar een beetje, ehm, ‘buiten gekeken’ als ge niet tot de …

De Mama en ik, wij doen om de zoveel maanden van rendez-vous op zondagochtend. Van literair rendez-vous om volledig te zijn. Wij karren dan tegen 10u30 tezamen naar Herentalse Lakenhallen voor ‘Boeken & Bubbels’, een podiumprogramma waarin collega Katrien Lodewyckx telkens een schrijver en een boekenminnende mediafiguur op de sofa ontvangt voor een goede babbel …

Ik herinner me ze nog goed, de kledingtrends die zo om de paar jaar opdoken in het danswereldje waarin ik me als tiener en prille twintiger bewoog. Eerst waren er de zwarte collants zonder voet. Als kind droeg je de roze versie mét voet. Maar eens je dertien geworden was, wilde je tijdens de klassieke …

Eerlijk? Ik vond het al niet om aan te zien toen ze in de huid kroop van Julia Child, met dat rare stemmetje. Ook haar Thatcher balanceerde voor mij op het randje van de karikatuur. Maar ik durfde dat niet hardop zeggen. Tot vandaag. Want nu zegt Steven het ook. Inderdaad, mijn favoriete filmrecensent (waarom …

Telkens wanneer er hier een nieuwe New Yorker in de brievenbus valt, haast ik me om, vóór alle andere artikels, eerst de restaurantrecensie te lezen. Al was het maar omdat je in ‘Tables for two’ zinnen als deze voorgeschoteld krijgt: “The crowd is mostly young people, and old people paying for young people.” Of dit …

Sinds ‘Nieuwe feiten’ naar de middag verschoven is op Radio 1, had ik dominee Gremdaat alweer een tijdje gemist. Gelukkig kon ik hem vandaag nog eens horen oreren over onze collectieve hang naar het extreme, iets waardoor we ons volgens de dominee maar beter niet laten meeslepen: “Soms is het ook fijn om gewoon te …

O, wat is het een feest om de essays van Joost Zwagerman over de Amerikaanse (pop)cultuur te lezen. Zijn beschouwingen over iconen als Michael Jackson en Prince zijn bijzonder meeslepend, en bovendien geschreven in een vloeiend proza waarin af en toe woorden opduiken die je moet opzoeken (temen, claque) of die anders gespeld worden dan je …

Ik gaf er voor de leerlingen een voorbeeldje bij. “Soms staat het voorzetsel cum achter het woord, zoals in: Dominus vobiscum. Dat zeggen ze weleens in de kerk. Wie weet wat dat betekent?” Iemand stak zijn vinger op en vertaalde correct: “De Heer is met u.” Nog voor ik de kans kreeg om dat te …

“I confuse melancholy with depression sometimes.” (Donnie ‘the quiz kid’ Smith) ‘Magnolia’ kwam uit in 1999. Toen was ik zeventien jaar. Drie dingen zijn me altijd bijgebleven. Tom Cruise met lang haar, de kikkerregen aan het einde. En Philip Seymour Hoffman. Vandaag keek ik nog eens. Bij wijze van eerbetoon. (Wat een glansrol voor Julianne …

“Die twee hebben mekaar echt niks te vertellen. Zielig hoor, zo wat zitten zwijgen in een chique restaurant.” Het Lief knikt, en vult aan: “Waarom kiest die kerel er nu voor om juist dáár een appartement te kopen? Heel die buurt is een bouwwerf. Gezellig is anders.” We keken samen naar ‘The sky is the limit’, …

Ze zei het op fluistertoon, want hij mocht het niet horen. Nochtans zat Vovo in de kamer ernaast, aan het scherm gekluisterd bij de zoveelste glorietocht van Sven Nys, en was de kans klein dat hij iets van ons gesprek zou opvangen. Toch gebaarde ze met een hoofdknikje dat ik dichterbij moest komen, en fluisterde …

Zondagnamiddag, dat vinden De Zus en ik doorgaans een mooi moment om op café te zitten. Onder het motto “het moet niet altijd nachtgebraak zijn” trekken wij dan naar ons stamcafé, om daar een uurtje of twee (of drie, dat hangt af van het niveau van de tooggesprekken die zich aldaar ontspinnen) aan de toog …

Radio luisteren op een doordeweekse namiddag, dat gaat tegenwoordig zo ten huize Deckx: Tussen vier en vijf staat Radio 1 op voor ‘Vandaag’ – altijd iets pittiger van toon dan ‘De ochtend’, lijkt me. Van vijf tot zes moet Radio 1 wijken voor Klara, want daar interviewt Chantal Pattyn doorgaans interessante mensen in ‘Pompidou’ – …

“Op de historische 25ste februari 1941 – de dag der februaristaking – was ik kantoorbediende. Meestal versloeg ik de dag, door wat met papieren te frutselen of binnensmonds tot duizend te tellen, maar soms riep men mij opeens in de zogenaamde bestuurskamer, waar ik dan een vergadering van enige heren moest notuleren. De besprekingen gingen …

Toegegeven, ik heb alleen ‘Norwegian Wood’ van hem gelezen, waarna ik besloot dat ik voorlopig wel voldoende Murakami had gehad. Te veel gedagdroom naar mijn goesting. Toen Het Lief dus onlangs begon aan ‘De jacht op het verloren schaap’ – ik had zijn broer getipt toen die op zoek was naar een kerstcadeau en mij …

Ik geef u allereerst de vijf beste songs aller tijden volgens top2000.nl (waarvan de spin-off op televisie, Popquiz à gogo, al enkele jaren vaste prik is tussen kerst en nieuw ten huize Deckx): 1. Queen – Bohemian rhapsody (1975) 2. Eagles – Hotel California (1977) 3. Led Zeppelin – Stairway to heaven (1971) 4. Deep …

De mooiste scène die ik het afgelopen jaar zag in een televisieserie, was van Britse makelij: de aartsvijand van Sherlock Holmes doet iets stouts in de Tower of London. In de cinema was ‘Inside Llewyn Davis’ dan weer een hoogtepunt. De Coen-broertjes deden het weer, en hoe. Minutenlang focussen op de hoofdpersonages die niets meer …

Ach, wat doet een mens zoal op een donkere zaterdagavond in de kerstvakantie? Blijven hangen bij ‘Tomorrow never dies’. ‘t Is een fascinatie die Het Lief hier ten huize Deckx heeft geïntroduceerd, de Bondfilms, en die ik sindsdien graag met hem deel. Mooie mensen, blitse auto’s, simpel verhaal. Ja, af en toe gaan we helemaal …

“Allez, we hebben even lang in de auto gezeten als we daar geweest zijn”, zuchtte Het Lief plots. We waren op weg naar huis, na een babyborrel van vrienden in zijn Brabantse hometown. Hij had natuurlijk wel een punt: het gependel tussen de Kempen en het Pajottenland is soms vermoeiend. Maar voor je vrienden moet je af …

O, wat is het toch heerlijk toeven in het hilarische universum van David Sedaris: “Op de vraag “Waarom moeten we dit leren?” kan elke willekeurige leraar moeiteloos antwoorden dat, ongeacht het vak, de kennis ervan zeker van pas zal komen wanneer de student de middelbare leeftijd bereikt heeft en hij zich op kruiswoordpuzzels stort, teneinde …

Vandaag zag ik het weer staan, in een artikel van Liza Jansen in De Standaard over het feit dat “het aantal Fransen in Londen de afgelopen jaren in zo’n rap tempo [is] toegenomen dat de hoofdstad inmiddels de zesde stad van Frankrijk is.” Dat woordje rap. In de betekenis van: snel, vlug. Altijd gedacht dat …

Wanneer een Vlaming een druk café binnenkomt, is de kans groot dat hem de uitdrukking “Awel, ‘t is hier precies vollen bak” ontglipt. Interessant is dat ook de Nederlander die metafoor weleens in de mond neemt, maar dan op een andere manier. Hij laat uiteraard de typisch Vlaamse eind-n in ‘vollen’ weg, en hij zet …

“Kijk, dit is nu zo’n e-reader”, zei ze terwijl ze het ding uit haar handtas tevoorschijn haalde. “Ik gebruik hem vooral op de trein.” Ze werkte op de federale dienst Bestrijding van Zwartwerk en Profitariaat, vertelde ze – al kan ik dat ook verkeerd begrepen hebben. En ze pendelde elke dag van Aalst naar Brussel. Haar …

Op de aankondigende brief stond dat we verwacht werden in de vroegere kapel van de paters Augustijnen, op een kwartiertje lopen van de school gelegen, aan het kanaal. Dat we geacht werden stipt om 12u15 de tocht daarnaartoe aan te vatten, en dat er “uiteraard voor de lunch gezorgd zou worden”. Toen we ons na …

Alleen al voor de sappige Kempense tongval van die Turnhoutse rechter kijk ik graag naar ‘De rechtbank’. Of voor de jonge Hasseltse rechter die haar beklaagden steeds met dat schelle stemmetje en dat vermanende vingertje toesprak, in het vorige seizoen. Maar los van deze goed uitgezochte persoonlijkheden die de gedroomde hoofdpersonages vormen van ‘De rechtbank’, …

Ik zag gisteren in De Warande ‘BOG’, een theatervoorstelling van Lisa Verbelen. Er zaten veel pubers in de zaal. Een jaar of veertien, vijftien schatte ik ze. Een paar springerige meisjes getooid met leggings, sleehakken en nerdbrillen spraken een slanke brunette aan met ‘mevrouw’. Een jaar of zesendertig, schatte ik haar. En ik dacht: nog …

Jammer van Joos. Maar misschien toch nog even de verontwaardiging achterwege laten. En wachten op dat nieuwe zendschema.   Maar toch. Jammer.

Ik vond hem bijzonder goed, Thomas Vanderveken in zijn nieuwe live talkshow. Een scherp interviewer, die zijn gast Luk Alloo uitdaagde door af en toe op beleefde wijze wat weerwerk te bieden. Niet op de respectloze wijze waarmee Johan Anthierens in een van de fragmenten het vuur aan de schenen legde van Will Tura, door …

Ik ben al lang fan van Sasha Van Der Speetens muziekrecensies in De Standaard, en mocht vanmiddag op Radio 1 ook ontdekken dat hij niet om een gevatte oneliner verlegen zit: “Heel wat soulzangers staan ten dienste van de groove, maar Michael Jackson wás de groove.” Zo is het maar net, Sasha.

Als wij München bedoelen, zeggen wij ‘Munchen’ – met doffe ‘u’ en de ‘ch’ uitgesproken als in nacht. De Hollanders spreken van ‘Muunsjen’. Wij zeggen ‘Hitler’ met doffe i, als in vis. De Hollanders spreken altijd van Hietler.

‘Buiten de zone’ wordt opnieuw uitgezonden, en we bleven er even bij hangen. Die reeks, dat blijft toch iets van onze generatie. (Net als ‘Dag Sinterklaas’. Of ‘Postbus X’. Of ‘Kulderzipken’.) “Man, daar zitten zoveel verwijzingen in die de jeugd van tegenwoordig niet meer zou snappen …”, verzuchtte Het Lief. Inderdaad. Zelfs de titel al …

Ik verslikte me in mijn koffie, toen ik vanmorgen dit opiniestuk las, van mevrouw Christine Mattheeuws, voorzitter van het Neutraal Syndicaat voor Zelfstandigen. Zoveel clichés en ongenuanceerdheid in één tekst: daar moet je al je best voor doen. Mevrouw Mattheeuws is van mening dat het gebrek aan lef bij werkzoekenden aan de basis ligt van …

Het is grappig om Het Lief te horen vragen “of we daar dan ook henne gaan”. Henne is namelijk een op en top Kempens woord. Ik ben er vrij zeker van dat men in het Pajottenland gewoon vraagt of we ergens naartoe gaan. Anderzijds gebeurt dat overnemen van dialectwoorden ook in de andere richting. Ik betrapte mezelf er …

Een prangende vraag. Hoe bestáát het toch, dat er zoveel Engelstalige boeken in ronduit tenenkrullend slechte vertalingen op de markt komen, in een soort Nederengels dat er hoegenaamd niet in slaagt om de originele Engelse zin naar de achtergrond te verbannen? Integendeel, vaak proef ik de Engelse woorden al op mijn tong wanneer ik zo …

Vandaag trapten we het nieuwe schooljaar af, met vergaderingen allerhande. Morgen komen er ook leerlingen aan te pas. Op de officiële startdag ga ik met ze mee minigolfen; het spel dat men alleen maar aanvangt wanneer het weer net niet te warm én net niet te koud is, en alle andere opties qua bezigheidstherapie opgebruikt …

“Ge hebt het van de zomer nu vaak genoeg gezien, hè Floor. Bij vrienden die kinderen hebben, gaat alle vrije tijd op aan die kinderen. Dat is dus de tijd die wij nu over hebben, soms.” – “Ja Liefje. Ik vind het anders niet erg om in die tijd boeken te lezen, hoor. Of uit …

Stephen Fry heeft overschot van gelijk. Waarom laat de rest van de wereld oogluikend toe dat het Poetin-regime homofobe wetten goedkeurt? Waarom halen we die Spelen inderdaad niet weg uit dat godvergeten Sotsji aan de Zwarte Zee? Vandaag nog het schrijnende verhaal van journaliste Masha Gessen, die zich genoodzaakt ziet om met haar vriendin en …

Voor ik de operatiezaal werd binnengereden, kwam de kaakchirurg gedag zeggen. “Goedemorgen, mevrouw. Bij u gaan we twee botankertjes in de bovenkaak plaatsen, nietwaar?” Ik was blij dat hij dat zelf nog even bevestigde, want ik was niet graag wakker geworden met die twee dingen in mijn onderkaak, of ergens anders waar ik ze niet …

Eigenlijk spraken de foto’s al voor zich. Mauro Pawlowski die zijn gesprekspartner Yasmine Kherbache omarmt en daarbij ietwat beneveld voor zich uitstaart, glas rode wijn in de hand. Mauro die de armen ten hemel heft met gesloten ogen en halfopen mond, hij lijkt wel te staan zingen. En tot slot: Mauro die op het dak van een …

Van het ene bevriende koppel dat woont in het landelijke Toulon-sur-Arroux, roadtripten we via Lyon, Chambéry en Annecy naar de andere vrienden die wonen in Mont-Saxonnex, een bergdorpje inderdaad, ergens in de Haute-Savoie dichtbij de Alpen. Het weer was heerlijk zomers, dus werd er veel gezwommen, gelezen, gedronken en gebarbecued. Ik ben eindelijk door “Het …

Hoofdstuk Drie – En zo gebeurde het dat een t-shirtverkoper zware tijden te verduren kreeg. Noch kreeg hij zijn waren verkocht, noch boekte hij enige vooruitgang. Biddend tot God sprak hij: “Heer, waarom laat u mij alzo lijden? Al mijn concurrenten verkopen hun goederen wel, alleen ik niet. Het is nochtans hoogseizoen. Mijn t-shirts zijn van …

Het zit hem in haar houding. Zoals ze dan aan tafel zit, lichtjes voorovergebogen, met de blik in het bord gericht. Alsof ze alles, stukje voor stukje, wil inspecteren voor ze het aan haar vork rijgt en naar haar mond brengt. Wanneer ze dan uiteindelijk begint te eten, doet ze dat ietwat schrokkerig. “We hebben …

Het is kermis in het dorp. Wij wonen vlak naast het café waar men tot de laatste snik doorzakt, inclusief dronken deejays en cafégangers die zich omstreeks 5u30 in de ochtend geroepen voelen om nog een en ander door de microfoon te wauwelen. Dus gaan wij ervandoor. Een paar dagen logeren bij de ouders van …

Voor het eerst sinds lang worden we nog eens getrakteerd op een échte zomer, en het doet me de hele tijd al denken aan dat citaat van W.F. Hermans, dat in feite niets met de zomer te maken heeft maar gaat over het schrijven van goede fictie: “Er mag geen mus van het dak vallen …

Sinds enkele jaren is het Cactusfestival een vast onderdeel van onze zomer. Het enige festival waar ge niet moet aanschuiven aan de toog en er dan op de koop toe nog eens een gin tonic kunt bestellen ook: heerlijk is dat. Het valt me ook ieder jaar weer op hoe beschaafd het Cactuspubliek is. Het …

Ik was vergeten dat het altijd waait boven de rivieren. Dat extra truitje in de tas kwam dus van pas, gisteravond. “Onze jaarlijkse afspraak hier in Den Haag begint stilaan een ijkpunt te worden”, mijmerde iemand van het gezelschap en hij had gelijk. Sinds wij drie jaar geleden afstudeerden als eerstegraadsbevoegde docenten klassieke talen aan …

Ik heb enkel de trailer gezien, maar daarin zat wel deze onvergetelijke quote: “Everything will be all right in the end. If it’s not all right then it’s not yet the end.” (uit “The Best Exotic Marigold Hotel”)

Het Lief kocht een nieuw hoofdkussen bij Sleepy. Zo eentje met een dikke laag mousse aan de onderkant, om je nek te beschermen. Ik  had het voor de tweede keer in de wasmachine gestoken, en nu hing het aan de wasdraad te drogen. “Zeg Floor, gij zijt wel geobsedeerd door dat hoofdkussen, hè?” – “Hoezo?” …

Rick Stein is een kalende, gedistingeerde man van middelbare leeftijd. Niet slank, eerder breed van postuur. Allesbehalve jong en flitsend. Hij is televisiekok voor de BBC. Rick Stein spreekt mooi Oxford English, loopt nooit te vloeken en is de nederigheid zelve. Zo kan het dus ook. Dezer dagen stemmen wij iedere maandagavond af op de …

van de dialogen in “The West Wing” die referenties naar de klassieken bevatten, zoals deze: Ainsley: And I’m still scared to meet him, but I’ll overcome that in order to erase the humiliation that I’ve brought upon myself and my father.
 Sam: You are just in your own little Euripides play over there aren’t you? om …

Nog een mooie in de categorie “verschillen tussen Nederlands en Vlaams”: Nederlanders nemen hun toevlucht tot de vluchtstrook. (Excuseer voor de woordspeling, ik kon ‘m niet laten liggen.) Wij Vlamingen stranden weleens op de pechstrook.

Wanneer het bobijntje op is, heeft een mens maar twee dingen nodig. Een goede G&T (Hendrick’s, met een schijfje komkommer), en een paar afleveringen van “The West Wing” (weinig overtreft die walk and talks). We zijn wij toch rap content, eigenlijk.

“Ijzertekort? Ja, dat komt wel vaker voor bij lopers. Zal ik u eens een tip geven?” – “Graag.” “Ge gaat me niet geloven, en als ik heel eerlijk ben moet ik ook wel toegeven dat het behoorlijk ongeloofwaardig klinkt.” – “Nu ben ik zeker benieuwd!” “Awel. Ge neemt een appel. En ge steekt daar een …

We hadden net samen gekeken naar “We need to talk about Kevin”, een mokerslag van een film over een door schuldgevoel en verwarring verteerde moeder (een sublieme Tilda Swinton) die lijdzaam moet toekijken hoe haar zoon Kevin (een duivelse Ezra Miller) opgroeit tot een psychopathische puber die uiteindelijk een afschuwelijke gruweldaad begaat. Ik zei: “Wat …

Mijn vakcollega nipte van haar koffie en we praatten over het weekend en het centraal examen Grieks. Intussen zag ik de gymlerares met besliste tred onze richting uit komen. “Ha, ‘t is voor de zomersportdag, zeker?”, vroeg ik haar, hoewel ik zeker wist dat over vrijwel niets anders kon gaan, wanneer de gymlerares op je …

Eens een artikel geschreven is, ben je klaar. Dan kan je aan het volgende beginnen. Dat was destijds de reden waarom ik het onderwijs maar wat graag inruilde voor de journalistiek. En het feit dat ik veel liever schreef dan lesgaf; dat natuurlijk ook. In het onderwijs werkt het namelijk omgekeerd. Het werk is nooit …

Beyoncé is alomtegenwoordig. Beyoncé’s strakke lijf siert de bushokjes. Beyoncé danst voor de spiegel en nipt van een blikje Pepsi. Beyoncé zegt haar concert in het Sportpaleis af wegens oververmoeidheid. Beyoncé treedt uiteindelijk tóch op voor haar onvermoeibare fanschare. Driewerf hoera voor Beyoncé. Ik zeg het u. Tegelijkertijd rond en strak zijn: dat bestaat niet. …

Leuk programma, dat “Uitzonderlijk vervoer”, en dat is wellicht vooral de verdienste van Kama en de rol van ongecompliceerde interviewer die hem als gegoten zit. Zoals wanneer hij Wim Helsen plots vraagt om een pauw te imiteren. Of Adriaan Van Den Hoof weet te verleiden tot het ter plekke componeren van een onvervalste schlager. Niemand …

“Aan je gebruinde teint te zien, ben jij tijdens de meivakantie naar zonnige oorden geweest, niet?” – “Tja mevrouw, van twee weken aan het zwembad liggen in Gran Canaria word je nu eenmaal mooi bruin. Iets anders hebben we niet gedaan, want mijn ouders houden helemaal niet van cultuur.” “Zo! Je meent het. Waar haal …

Top 3 van de beste Bond Songs tot nu toe: 1. Goldeneye – Tina (tegen zo’n intro is geen kruid gewassen) 2. Goldfinger – Shirley (niemand belichaamt bombast zo elegant) 3. You only live twice – Nancy (even melancholisch als altijd)   De uitstapjes in de tachtiger jaren, met A-ha en Duran Duran, dat vinden …

Leuke bijkomstigheid van de (pdw) in memoriam-aflevering die ze bij “Joos” in elkaar gestoken hadden, was dat we niet alleen (pdw) zelve nog eens in zijn meest memorabele momenten aan het woord mochten horen, maar daarnaast ook getrakteerd werden op een vleugje nostalgie. Toen ik op kot zat, en de radio daar voor mij meer …

De oogst van een halfuurtje dvd’tjes kiezen in de bib: “Licence to kill”, “Moonraker”, “Goldeneye”, “Thunderball”. U begrijpt dat wij dringend nog een stukje filmgeschiedenis moesten inhalen.

Ach, wat te zeggen over het tweede seizoen van “Downton Abbey”? Dat het nog beter is dan het eerste, verdorie. Met enige reserve ten opzichte van Britse kostuumdrama’s (het beeld van Keira Knightley in negentiende-eeuwse rokken doemt dan steeds bij me op), maar toch nieuwsgierig geworden door de talrijke lovende recensies, ben ik een tijd …

Ziek. Antibiotica. Ijzertekort. Thuis. Rust houden. Niet sporten. Kortom, we zijn een beetje op de sukkel hier. Hopelijk brengt de lente binnenkort wat verlichting. Wanneer ge ziek zijt, kunt ge blijkbaar plots wel de ondraaglijke lichtheid van Grey’s Anatomy verdragen. Maar die van Café Corsari dan weer niet. Wanneer ge ziek zijt, reageert iedereen met dezelfde twee …

Eerst viel mijn blik op de tekst, in blokletters, en daarna op het kroontje erboven. “Keep calm and carry on” was de titel van een klein boekje vol inspirerende aforismen (motivational quotes in het zelfhulpjargon). Ik besloot wijselijk om mijn geld te besteden aan het volledige proza van Woody Allen in plaats van aan een verzameling spreuken …

Een gemiste kans vind ik het. Iemand postte op Facebook dat hij het na de derde aflevering van “Met man en macht” voor bekeken hield, omdat hij niet begreep dat getalenteerde Vlaamse acteurs niets beters te doen hadden dan drie afleveringen op rij over een polyvalente zaal te leuteren. En gelijk had hij. Eerlijk gezegd …

Het blijft een bizar gevoel, zelfs na alweer 2,5 jaar lesgeven. Wanneer ik aan mijn bureau gebogen zit over zo’n oude Griekse tekst, mijn grammatica en woordenboek binnen handbereik, de vaksite Perseus permanent geopend voor opzoekwerk, dan bekruipt me altijd weer die herinnering aan mijn studententijd. Toen deed ik vrijwel niets anders dan dit, namelijk. …

“Och Floor, ‘t zijn gelukkigen die kunnen werken. Allez, niet dat ik het zelf niet meer kan hè, maar toch niet meer zo hard als vroeger.” Zo’n nieuwjaarsbezoekje aan de 85-jarige vovo levert altijd weer mooie levenslessen op. We zullen toch maar content zijn met onze vaste job, denkt een mens dan weer even.

“Ge kunt toch eens proberen over te schakelen op lenzen?”, opperde Het Lief toen ik weer eens moest toegeven dat ik de kleine lettertjes op het televisiescherm niet kon lezen. Mja, waarom eigenlijk niet. Wellicht had hij ook genoeg van al die keren dat ik mijn bril afzet omdat het ding me op de zenuwen …

Meer lezen. Meer bloggen. Minder piekeren. Minder tijd verdoen op tinternet. Vroeger opstaan. Vroeger gaan slapen.   Ziezo, daar zijn we wel weer even zoet mee in 2013.

En dan botst ge plots, ergens in de namiddag, wanneer ge de digibox instelt op nog meer goeie series zoals “Episodes” en “The bridge” en daarna voor de leukigheid nog even doorzapt, op puur jeugdsentiment. Sesamstraat. En dan ziet ge dat Aart Staartjes nog altijd meedoet. En Sien, die ook. Zelfs Frank Groothof – die u ooit nog van uw sokken blies …

“En toch weet ik niet of de timing zo ideaal is, Bart. Ik bedoel, die hele afslankkuur op zich wordt door sommige media al gezien als een verkiezingsstunt. En dan gaat ge in het heetst van de campagnestrijd ook nog eens dat dieetboek op de markt brengen …” Resoluut schudde De Wever het hoofd: “Maar neen, Carl, …

Het was weekend en mooi weer, dus droeg ik een haltertop en een kort rokje. Niet mini, gewoon kort. “Ah, dus gij geeft les. Welke vakken zoal?”, vroeg de man met wie ik zonet kennis had gemaakt. Ik antwoordde: “Latijn en Grieks”, en bereidde me al voor op een gefronste blik, gevolgd door bewonderend gefluit. Hij …

“Clan” moet zowat de beste fictie van  eigen bodem zijn die op het kleine scherm vertoond is geweest sinds “De Parelvissers”. Al vanaf de eerste minuut keek ik handenwringend uit naar wat volgen zou. Het begon al met de begingeneriek, op de tonen van Paul Severs’ klassieker “Oh little darling”: Vlaamser dan dat kan bijna niet, en toch …

“En weet ge waar ik dus écht niet tegen kan? Die mensen van ‘t onderwijs die dan op 3 juli iets posten op Facebook in de trant van “Amai de vakantie is nog maar drie dagen bezig en ik verveel me al”.” (snuift misnoegd) De Zus was een beetje gefrustreerd. En terecht. De meeste mensen …

Sms’je van verantwoordelijke jeugdhuis: “Dag Floor, ik had op het feestje beloofd om nog contact op te nemen met jou. Binnenkort hebben wij een Back 2 School Party, met lokale dj’s. En hopelijk deze keer ook met een topwijf als gij. Ziet ge het zitten om te komen draaien?” Hm. Ik raak er maar niet …

“Wat een vermoeiende man”, dacht ik gisteren, toen ik de uitzending “25 jaar Zomergasten” bekeek en daarin een fragment getoond werd uit het gesprek van Adriaan van Dis met Kader Abdollah. Het vermoeiende zat hem vooral in Abdollahs spreektrant: erg beladen, elke lettergreep benadrukkend, alsof hij bang was dat men hem anders niet zou verstaan. Terugblikkend op het …

“Moh! Allez, zeg. Ziet dat hier nu toch. Toeval bestaat echt niet, ik zeg het u.” – “Floor? Wat zit gij daar allemaal te mompelen voor uw computerscherm?” “Awel schat, gij gaat dit weer dikke zever vinden, maar ik vind het straf.” – “Ja, nu ben ik wel curieus. Wat is er loos?” “Ge weet …

“Ik werk ook voor non-profitorganisaties, zoals Pink Ribbon”, zei de communicatieadviseur terloops. Vervolgens gooide hij er een erg Nederlands klinkend neologisme tegenaan: “Al blijft dat ook gewoon een geldharkbusiness, natuurlijk.” Het klinkt nogal hard, dat woord. Terwijl hij het ongetwijfeld niet verkeerd bedoelde, eerder als in: geld bijeen harken voor het goede doel. Maar dat harde maakt het …

Van Turnhout was ze afkomstig, vertelde ze. Maar ze woonde intussen al drie jaar in Amsterdam. Ze werkte in de toeristische sector. Dat ze nog heel erg Turnhouts klonk, vertrouwde ik haar toe – ik vermoed namelijk dat veel in Nederland werkende Belgen kampen met de angst om het accent onbewust over te nemen; daar waak …

Het viel me weer op, toen ik gisteren de trein nam naar Utrecht. Mensen houden zich alleen nog maar bezig met hun smart phones wanneer ze onderweg zijn. Ineengedoken zitten ze, de blik gericht op dat kleine schermpje, vaak ook nog met oortjes in, zodat ze helemaal afgesloten zijn van hun omgeving. Oscar Van Den …

Ik ben er niet trots op, maar moet het toch toegeven: ik ben nooit verder geraakt dan de eerste pagina in Jack Kerouacs cultklassieker “On the road”, en heb dientengevolge nooit begrepen hoe dat werk aan zijn mythische status is gekomen. Ik was het na die eerste paar zinnen al beu (al heeft dat misschien ook …

Vandaag was de dag dat ik kuzu kocht in de natuurvoedingswinkel.  Omdat ik erg verkouden ben (raar in deze tijd van het jaar, maar toch is het zo), en ik net in het boek “Pure kracht” van triatleet Dirk Baelus over macrobiotiek gelezen had dat het Japanse bindmiddel kuzu daar een goed en zuiver natuurlijk medicijn …

Wanneer De Mama opmerkingen begint te maken à la “Awel, dat nummer van Cohen, gezongen door de Webb sisters, “If it be your will”, ja dat dus: dat moogt ge draaien op mijn begrafenis”, dan is dat een teken dat de wijn al iets te rijkelijk gevloeid is. Want aan zo’n dingen wilt ge eigenlijk nog …

Ligt het aan mij of kunnen de danskleppers uit onderstaand lijstje qua bestandheid tegen de tand des tijds in de verste verte niet tippen aan al die dubstepzever van tegenwoordig? Top vijf in de categorie onverwoestbare-elektronische-muziek-waarop-Floor-gegarandeerd-binnen-20-jaar-nog-op-zal-beginnen-shaken (of maak er misschien toch maar 10 jaar van, wie weet brengt de toekomst tóch nog aangename muzikale verrassingen): …

Dertig worden, het doet toch wat met een mens. Plots gaan de gesprekken op café over huizen en kinderen kopen, en blijken degenen die dat al gedaan hebben, niet meer op café te gaan. Plots kijk je met een mengeling van jaloezie en berusting naar de snotneuzen van twintigers die aan diezelfde cafétoog plaatsnemen, blij dat …

Omdat het niet altijd iets van Jeroen moest zijn, besloot Het Lief – hij is tenslotte de kok in huis – dat het voor de verandering ook wel eens iets van Jamie mocht worden, die avond. Vtm en You Tube leerden ons dat Jamie tegenwoordig nogal te vinden is voor gerechten die ge in amper 30 minuten op tafel …

Net wanneer ge uzelf begint op te peppen: “Komaan Floor, nog een korte winterse maand doorstaan en dan is het weeral maart. Dat betekent dat april niet ver weg meer is, en de eerste tekenen van de lente ook niet lang meer op zich zullen wachten. Begint maar al af te tellen naar die eerste lauwe …

Tot onze ontsteltenis lazen wij onderstaande tekst op het pakje “Vegetarian Dumpling”, en konden we het niet laten om de fouten te onderlijnen: “No need to unfeeze, put dunplings into boiling water and stir them to avoid sticky together. To add a little of cold water twice at short intervals once dumplings floats. Then, food is …

“Ja, jongens, dat puntensysteem dat jullie hier in Nederland hanteren, vergt van mij toch een soort van omgekeerd redeneren. Om het me gemakkelijk te maken, gebruik ik dus die tabellen om de boel te herleiden naar een punt op tien. Eerlijk gezegd vraag ik me al een hele tijd af hoe ik voor jullie nu …

Leraren die gezellig samen aan het quizzen slaan terwijl ze aan de kerstborrel zitten: het is een luidruchtige bedoening, zeg ik u. En ik kan het weten, want ik was er zelf bij. Ons gelegenheidsploegje eindigde zelfs op de tweede plaats, ook al bleken er behoorlijke hiaten te zitten in onze algemene kennis. Zoals daar …

“Wilt ge misschien iets drinken? Koffie, of iets fris?” Oh, wat had ik zin in een lekkere kop koffie. Alleen was het jammer dat ik vanuit de woonkamer geen zicht had op de keuken, en bijgevolg niet kon inschatten waar die koffie dan wel vandaan zou komen. Slappe, smaakloze Senseo is immers zo’n afknapper. Ik durfde het niet op de …

“Waar gaat dat concert dan precies door?” – “Goh, dat was in, ehm, hoe heet ook weer … oh ja, de Effenaar.” Het opvulsel hoe heet het ook weer is van toepassing op alles wat u zich niet meteen kan herinneren. Maar dan ook echt alles. Het hoeft dus niet per se om een eigennaam …

Dat je op je vrije dag een beetje kunt uitslapen, terwijl Het Lief al naar het werk vertrekt. Dat vervolgens de geur van de vers gezette koffie en het pas getoaste brood waarmee hij in de weer is geweest, je al ter hoogte van de zevende traptrede tegemoet komt gewaaid. Dat je op zo’n dag nog eens …

Mooi, eerlijk interview in DS Weekblad van Guinevere Claeys met kersvers minister van justitie – door de media vrijwel meteen liefdevol tot “Madame Justice” gedoopt – Annemie Turtelboom. Over het verlies van haar pasgeboren tweeling enkele jaren geleden, en hoe dat en vele andere “blutsen en builen in het leven” haar hebben geleerd om de politiek op tijd en …

“Mams, wat denkt gij hierover? Ik vraag mij soms af of wij onze leerlingen wel voldoende voorbereiden op hoger onderwijs. Want écht grote lappen leerstof verwerken, dat moeten ze tegenwoordig toch niet meer doen?” – “Neen. Maar is dat ook nog echt nodig, in deze tijden?” “Tja, eens ze aan de unief gaan studeren moeten ze …

An Lemmens die zich in de commentaarstem afvraagt “of de Canadees-Belgische kandidaat Rene zijn mojo gevonden heeft”: klonk een beetje raar in het Nederlands. Tot Rene zelf daarna aan het woord gelaten en in het Engels zegt: “Yeah, my mojo is good tonight.” Ja, dan begrijp je dat er geen adequate vertaling is van dat woord, mojo. …

Een cliché dat ik wel vaker te horen krijg, is dat van de Vlamingen die een zoveel rijkere woordenschat hanteren dan Nederlanders. Nou, denk ik dan (want intussen denk ik soms al in Hollandse termen). Toch niet zo wat roomijs betreft, hoor. Eén van de bekendste Vlaamse ijsproducenten heet IJsboerke. Niet bepaald poëtisch. Ja, je …

“Pieter, wat zou jij later op je grafsteen zetten?” – “Een vaaske bloemen, denk ik.”

“Gotye. Ja. Da’s een kruising tussen Sting en Peter Gabriel, hè”, poneerde een bevriend muziekliefhebber nogal stellig. Hij had gelijk. Dat is ook precies de reden waarom de muziek van Gotye mij niets doet. Onze popkenner was op dreef, en vervolgde met: “Ik begrijp niet dat gij die Jonathan Jeremiah zo goed vindt. Dat bombastische, …

Na twee dagen overpeinzen heb ik er een verklaring voor gevonden. “Het varken van Madonna” mist een spanningsboog. Al tijdens het bekijken van de nieuwe film van Frank Van Passel bekropen me de onbehaaglijke gevoelens waarmee de toeschouwer die een buitenstaander blijft, te kampen heeft. Ik bleef compleet onverschillig voor het lot van voyageur Tony Roozen, …

Het Lief begrijpt niet dat men in de Kempen op café weleens zoiets als ne spavela drinkt. Of nog erger, ne kivela of ne mazout. In zijn Pajottenland kent men dat gewoonweg niet. Daar drinken ze hun bier puur, “zonder al die dégoutante verdunsels erbij”. Hij heeft wel gelijk: lekker is het niet, bier met cola. …

Vandaag haalde een leerling triomfantelijk een dvd uit zijn tas. Monty Pyhton’s Flying Circus. Enigszins verbaasd merkte ik op dat dat toch humor van ver vóór zijn tijd was, in feite zelfs van voor de mijne. “Ja, maar toch is het vét grappig, mevrouw.” Soms verbazen ze me toch, die kinderen van de iPad-generatie.

Je zag haar letterlijk achteruit deinzen, de 23-jarige chefkok van restaurant Alaise, toen daar plots de grootmeester himself in de deuropening van haar keuken verscheen. Sergio Herman was zo gecharmeerd door Ambers gerechten, dat hij haar hoogstpersoonlijk wilde melden dat ze – mits hard werk en volledige overgave, dat spreekt – “nog heel ver zou kunnen komen” in de …

Trots dat hij was. Een stageplek bij de VRT! Welke student journalistiek droomt er niet van? Bij “Peeters & Pichal” dan nog, hét luistercijferkanon van Radio 1! Het zou mooi ogen op zijn cv. Dat het vooruitzicht van de samenwerking met Annemie Peeters hem diep vanbinnen wel enige angst inboezemde, had hij aan zijn medestudenten niet willen toegeven. Zou die …

“En hoe is het met u tegenwoordig?” – “Nou, ik heb werkelijk geen idee hoe ik het allemaal moet gaan bolwerken, meid.” Heerlijk toch, dat iemand zo volkomen eerlijk antwoordt op de allerbanaalste der vragen? Mensen zouden dat vaker moeten doen. Want ga maar eens na: hoe vaak hebt u al “goed” geantwoord terwijl dat helemaal …

Het was studiedag voor de klassieken aan de VU in Amsterdam, en ik was blij daar dit keer aan te mogen deelnemen als alumna. Het behalen van mijn lesbevoegdheid aan datzelfde instituut heeft me het afgelopen schooljaar namelijk een potje bloed, zweet en tranen gekost dat zelfs bijna is overgelopen, zó vol zat het. Mijn dertig jaar …

… en toverde op tafel: risotto met erwtjes, parmezaan, chorizo, en daarbij een stukje kabeljauw. Kon bij voorbaat al niet anders dan lekker zijn. Net als de rest van Vlaanderen zijn wij nogal fan van Jeroen, wijlie. En van supermarktwijnen.be, want dat wit wijntje uit de Colruyt dat we erbij dronken was bijlange niet slecht. …

“Weet ge, ik probeer gewoon elke avond te gaan slapen met de gedachte dat ik er voor mezelf een leuke dag van heb gemaakt.” Wat was het op die zonnige zondagnamiddag weer heerlijk doorbomen over mindfulness en de andere dingen des levens, met vriendin D.

Zaterdagavond, aperitieftijd. Een Maastrichtse kroeg. Naast ons aan de toog zit een Nederlands koppel te twijfelen, in dat typische Duitsachtige accent van het Maasgebied. “Een Duvel, schat? Dat hebben ze wel enkel in het flesje. Misschien beter iets van het vat dan? La Chouffe bijvoorbeeld.” – “Goh, klinkt allemaal goed, lieverd, maar ik ga voor een Westmalle tripel, denk ik.”  …

Muziekkwissen zijn een übermannelijke aangelegenheid. Vrouwen komen doorgaans alleen maar mee om de hoop te vergroten en drank te halen. Zo niet wij. De Zus en ik, wij kicken op dat heerlijke spel van herkenning: intro’s, platenhoezen, foto’s, songteksten… Van de zestiger jaren tot nu, jawel. Wat die zestiger jaren betreft laten we natuurlijk al vaker een steekje vallen – we …

“Goeiemorgen collega! Toch prachtig hè, dat zachte herfstweertje?” – “Heerlijk, inderdaad. Nog even volop genieten, voor de winter eraankomt.” “En het scheelt ook in de stookkosten.” – “Ehm, dat ook, ja.”

De radiopresentatrice vertelde over haar voorliefde voor Bjork. Dat ze de luisteraars graag de song “Venus as a boy” wilde laten horen, omdat de klank zo speciaal was, en zo vernieuwend destijds. Ze voegde er nog aan toe dat het kenmerkende tingeling-geluidje afkomstig is van gebroken flessen. Ik herinnerde me dat ik Bjorks debuutplaat heel vaak op cassette beluisterd …

“Het Grote Niks in Hollywood”, zo betitelde een redactrice van De Standaard jou en je televisieprogramma eerder deze week. Ze catalogiseerde je programma daarmee in de rubriek “guilty pleasures”: shows die populair zijn bij het volk (en ook bij de intellectuelen, al willen die nooit toegeven dat ze kijken), maar verder niets te bieden hebben, behalve een …

“De bus staat honderd meter verderop. Ga maar vast aanlopen”, sprak mijn collega de leerlingen toe. Waarna hij mij vroeg: “Hé, gebruiken jullie dat woord in België eigenlijk: aanlopen?” Ik had mezelf er tijdens de Romereis al meermaals op betrapt het woord in de mond te nemen. Tot mijn eigen verbazing, want neen, in België spreken …

De tijd tussen de huwelijksmis en het dessertenbuffet (blijkbaar kan je tegenwoordig ook enkel voor het afsluiten van het diner en het daaropvolgende dansfeest uitgenodigd worden) brachten we door bij L. en N. In hun badkamer maakte ik me op. Bloemenjurkje, blauwe pumps, smokey eyes, Eau Mega van Viktor&Rolf. Zo zal het wel goed zijn. …

Het Kempens dialect en haar ongekende diepten. Jehan en Petrik hebben het indertijd al tot een soort van kunstvorm verheven en daar mogen wij, immer bescheiden Kempenaren, hen eeuwig dankbaar om zijn.  Eén van de allermooiste Kempense woorden leerde ik kennen toen ik de mannen van theatergroep Jimmenas – geboren en getogen te Klein-Vorst oftewel Klààn …

“Goed gedacht van u om hier een hapje te eten voor het concert. De kaart leek online alvast veelbelovend.” – “Ja, hè? Al heb ik wel mijn bedenkingen bij die überhippe trend van de superkorte gerechtomschrijvingen, met die slashes ertussen …” “Maar ge moet toch toegeven dat deze goed klinkt: doradefilet / gamba / zeekraal / courgette / …

De moeder sprak haar zoontje bij het buitenkomen van de sporthal vermanend toe: “Zoiets moogt gij niet zeggen. Later hè, als gij zelf een mama of een papa zijt … – enfin, een mama dat zal moeilijk worden, maar een papa dat zit er wel in – … dán pas moogt gij dat zeggen.”

“Foei, wat een weer”, bromde de beer. “Ik blijf thuis”, piepte de muis. De vos zei: “Regen ? daar kan ik wel tegen !” “‘t Is om te huilen”, krasten de uilen. “En dan die wind”, zei het eekhoornskind. “‘t Is bar en slecht”, tikte de specht.” Maar de haas, die guit, ging doodgewoon uit …

“Ha Floor, gelukkige verjaardag! Nou, dat ziet er allemaal heel lekker uit, joh.” – “Pak weg, collega. Allemaal typisch Belgisch: babelutten, mignonettekes …” “Maar wat zijn die paarse dingen eigenlijk?” -“Ha, hebt ge die nog nooit gezien? Dat zijn neuzen. Van Gent. Officiële naam: cuberdons.” “Maar da’s toch Frans?” – “Welja, wij zijn een ingewikkeld …

Altijd weer een moment van huiselijke tevredenheid: strijken en ondertussen luisteren naar mensen die het goed kunnen uitleggen. Goddank voor de herbeluisterknop. En dan, na de zakdoeken en de keukenhanddoeken, beslissen om ook nog nauwgezet de kussenslopen glad te strijken. Omdat het gesprek op de radio nog niet afgelopen is, maar de strijk intussen wel.

“Zeg, hebt ge gisteren toevallig naar Villa Vanthilt gekeken? Neen? Awel, die ene Kempense comédienne zat daarbij … hoe heet ze ook weer … ” – “Die zwarte?” “Neen, die Kazachse. Gorcha! Nu weet ik het weer. Enfin: ook totáál niet grappig. Een afgang, eigenlijk. Marcel leek zich zelfs plaatsvervangend te schamen.” – “Zou dat …

O neen, hier geen geklaag over muren die niet waterpas staan, aannemers die hun beloftes niet nakomen of vochtproblemen die opduiken in kelders. Evenmin zingen wij de lof van onze architect die een prachtige fermette getekend heeft – of was het een pastoriewoning? – of prijzen wij de heerlijkheid van de inloopdouche. Lieve Heer, bespaar …

Modeblogs zijn doorgaans niet echt aan mij besteed – ik volg het vanop de zijlijn, ben geen die hard fashionista maar loop er wel graag stijlvol bij – maar tegenwoordig klik ik vaak op The Sartorialist. Geweldig idee om fashionable people gewoon op straat te fotograferen, met een minimaal commentaar erbij want meestal spreken de …

Mooie lyric van Gnarls Barkley, in “Who cares””: “I have a hard time taking the easy way.”

Ik lees met stijgende afkeer de reportage in De Standaard over twee tienermoslima’s die zich – uit eigen overtuiging – in boerka getooid door hun thuisstad Brussel bewegen. En ik vraag me af waar die afkeer vandaan komt. Komt het door het uitgesproken geëmancipeerde Westerse beeld van de vrouw waarmee ik ben opgegroeid, en op basis waarvan ik me niet kan voorstellen dat een …

“Wanneer je zoiets hebt meegemaakt, maak je een keuze voor de toekomst: ofwel pluk je de dag, ofwel ploeg je de grond. Ik heb voor het laatste gekozen en me volledig aan het schrijven gewijd.” David Van Reybrouck werd voor het leven getekend door een ongeval met een skilift waarin enkele van zijn beste vrienden het leven …

We passeerden er tijdens het fietsen, en het was hoog tijd voor een terraspauze. Dus stapten we af ter hoogte van het Campinastrand, namen plaats op het vernieuwde terras van de campingcafetaria, en bestelden iets. Neen, Campari hadden ze niet. Gin evenmin. “Maar we hebben wel Malibu”, sprak de ober, zichtbaar opgelucht. Dus werd het …

Laat ik het nu maar eens toegeven: zelfhulpboeken fascineren mij. Ik kan er niet genoeg van krijgen. Al moet men in deze materie wel in staat zijn om het kaf van het koren te onderscheiden. Geen spirituele hoogdravendheid à la ‘The Secret’ voor mij. En ook Eckhart Tolle mag rustig ver boven mijn wereld blijven zweven. …

Jazzkenner en radiomaker Marc Van Den Hoof, bij Jan Hautekiet, over Pukkelpop: “Ik heb mijn kinderen daar vroeger wel ooit naartoe gebracht. Dus ja, ik ken dat verschijnsel.” – “En dat volstaat?” “Ehm, ja.”

En toen verschenen de Webb Sisters op tv in een reportage over Dranouter, het folkfestival dat per se zijn folkimago van zich af wil schudden door het woord folk uit de naam te bonjouren. Ze deden hun ding, met hun harpen en oude instrumenten en introverte samenzang, kortom iets wat men in de gespecialiseerde pers …

Zeg Floor, hebt gij toevallig iets gepost op het webforum van De Morgen de laatste tijd? – Neen, ik lees De Standaard tegenwoordig. Hoezo? Wel, er stond daar een nogal letterkundig geïnspireerde reactie op een artikel, ondertekend door een zekere Floor, en ik dacht meteen aan u.

Wie zegt dat True Blood niets meer is dan de zoveelste vampierenserie (en toegegeven: ik had, vóór ik begon te kijken, ook zo mijn twijfels), die heeft zich niet goed genoeg op de wijsheden geconcentreerd die de flamboyante Lafayette ten gepasten tijde en op unieke wijze declameert. Zoals deze, tegen zijn nichtje Tara: “Life ain’t …

Gisteren gaf het televisietoestel de geest. Van de ene seconde op de andere kwam er een gele gloed over het beeld. Alles wat wit hoorde te zijn, werd plots geel. Na een paar minuten groen. Na tien minuten volledig zwart. Het ding een ferme peer op z’n appel geven, de aloude methode, bracht dit keer geen soelaas. Frustratie maakte …

Vanmiddag, in ‘Touché’ op Radio 1: Luckas Vander Taelen laat zich even gaan over de onzin van verkeersinformatie op de radio. Waarop presentator Jan Hautekiet vraagt: “Jij hebt niet veel nodig om op je paard te zitten, hè?” Reactie van Vander Taelen: “Ja, ik zit dan ook graag op een paard.” Zulke strijdbare mensen zouden er …

“Best veel yups hier, vind je niet?” – “Ja, die komen zo’n nieuwe horecazaak in de schaduw van het MAS natuurlijk uitchecken.” “En ook wel wat oudere mensen.” – “Ja, dat zullen de bezoekers van het MAS zijn hè. De saus van mijn stoofvlees is trouwens niet genoeg aangedikt. Hoe is jouw slaatje?” “Banaal. Fantasieloos. …

Gisteravond afscheid genomen van de Fishers, na een magistraal zesde en laatste seizoen van het onvolprezen Six Feet Under. Ook de andere vijf seizoenen staan hier in de kast te blinken, en ik ben er best een aantal jaren zoet mee geweest. De Fishers vormden een leuk tussendoortje. Wanneer de 24-verslaving ten einde kwam, of wanneer we …

Omstreeks 9u30 gaan de rolluiken omhoog. Zij neemt iets kleins als ontbijt, een stuk peperkoek of een kiwi. Hij begroet de dag met een sigaret en twee koppen koffie (slap en zwart). Het boodschappenlijstje wordt opgesteld. Hij gaat om brood en een krant en de desbetreffende boodschappen. Zij gaat snel even met de stofzuiger door de woonkamer. Boterhammen …

“Ha, schoonmama, hoe is het ermee?” – “Awel, masken, ik ben babykleertjes aan het maken. Mét bijpassend hoedje. ‘t Is voor ne cadeau. Maar hoe is het nu met u? Ik heb gehoord dat ge nog wat werk te verzetten hebt in uw vakantie?” “Yep. Ik ben er nog niet van af. Kommaneukers zijn het.” – …

  Ooit hebben wij voor hetzelfde televisiebedrijf gewerkt. Na enkele maanden ben je daar vertrokken om als zelfstandig vertaalster te gaan werken. Echt goed hebben we mekaar toen niet leren kennen, maar op het eerste gezicht leek je mij een verstandige, stijlvolle en zelfverzekerde vrouw. Zo iemand die weet wat ze wilt in het leven. …

“Weet je wat het verschil tussen Belgen en Nederlanders heel mooi illustreert?” Aan het woord was een Nederlander die al twintig jaar in België woont, maar wel nog steeds in Nederland werkt. “Ken je dat nummer van Randy Newman, voor de film ‘Toy Story’: ‘You’ve got a friend in me’? Ja, dat kende ik. En …

 “Misschien nu nog zin om iets te gaan drinken? ‘k Weet het, ‘t is al laat, maar ‘t is zo’n lekker zwoele zomeravond … “, sms’te ik hoopvol. – “Ehm, ik lig al in bed. Met Hank Moody”, luidde het niet zo bijster verrassende antwoord van De Zus.  Kijk, dat begreep ik nu volkomen, zie. …

Aan een onwetende collega legde ik mijn professionele achtergrond nog maar eens uit. Van de klassieke talenstudies naar het onderwijs, naar de journalistiek, naar copywriting en webredactie, naar de communicatie en pr. En daar, beste collega, riep ik mezelf plots heel hard een halt toe. Want ik had godverdomme wel wat beters te doen dan non-nieuws als echt nieuws aan te prijzen. Dus maakte ik de cirkel rond en keerde terug naar het onderwijs. Zo is dat gegaan, collega. “Oow… …

Wanneer Hank Moody zijn tienerdochter Becca stoned aantreft, haar gebiedt om op te biechten waar ze het spul vandaan heeft en zij daar laconiek op antwoordt: “In the back of your typewriter”, wanneer Marcy vervolgens, na een tirade aan het adres van Charlie Runkle, de armen ten hemel heft en uitroept: “Can I get a fucking amen?!”, …

“Nou, Nederlandse films … ik weet het niet zo. De dialogen klinken altijd zo onnatuurlijk. Jullie Belgen zijn daar veel beter in.” De collega bleek nogal weg te zijn van ‘De helaasheid der dingen’. De film, welteverstaan. Zelf vond ik het boek van Verhulst en de twee vorige films van Van Groeningen beter. ‘Dagen zonder …

  Luckas Vander Taelen doet in DS een ‘hartstochtelijke oproep aan Herman Van Rompuy om terug te keren naar het Belgische politieke toneel’. Hij schetst daarbij een rake typering, vooral wanneer hij, afgaande op de foto’s van de jongste G8-top, zich afvraagt of Van Rompuy eigenlijk wel graag Europees president is: “Je liep daar maar wat …

  Woordvoerders. Wanneer ze door hun bedrijven de arena vol hongerige journalisten in worden gestuurd, is dat doorgaans niet om te melden dat de baas het personeel op een Breugheliaans banket trakteert omdat de targets gehaald zijn. Neen, die ongelukkige pakkendragers moeten steevast slecht nieuws komen duiden – of beter: verbloemen. Rond zo’n woordvoerder die …

  Al sinds Het Lief hier in huis De Standaard introduceerde – voorheen was ik van rooien huize uit een De Morgen-adept, het kan verkeren – ben ik fan van uw tweewekelijkse column in DS Magazine, om velerlei redenen die ik hier niet allemaal zal opsommen. Uitgezonderd één: weinig columnisten evenaren uw niveau van hilariteit, …

Sinds september 2010 heeft mijn Wonderland een letterlijke invulling gekregen: Nederland. Als kersvers grensarbeider verwonder ik me dagelijks over de grote en kleine verschillen. Op de trein bijvoorbeeld, waar mobiele gesprekken tot mijn genoegen vaak verrassende wendingen nemen. Nederlanders kunnen niet zo goed stiltes verdragen. Dus flansen ze er, wanneer een telefoongesprek dreigt stil te …

We hadden over Lars von Trier. Ik zei dat ik “Dancer in the dark” destijds maar dikke quatsch vond. Met dat rare zingen ertussendoor, en Björk die gewoon maar Björk liep te wezen. Daarin bleek ik niet de enige te zijn. Toen kwam het gesprek op “The Idiots”, en werd ik prompt teruggekatapulteerd naar het …

En dan komt er plots nog eens een reactie op je blog binnengekukeld in je mailbox. En besef je dat je daar al een jaar lang niets meer op hebt gepost. Heel bewust, dat wel. In verband met een nieuwe carrière, en leerlingen die voortaan kunnen meelezen. In verband met een soort van writer’s block. …

Virginia Andrews was een Amerikaanse schrijfster. Wikipedia zegt: “Ze overleed op 63-jarige leeftijd in 1986 aan borstkanker. Haar romans waren zo succesvol dat na haar dood door haar erfgenamen een ghostwriter, Andrew Neiderman, werd ingehuurd om meer verhalen te schrijven onder haar naam.” Nooit gedacht dat er ooit al zo’n letterlijke invulling aan het begrip …

Hoe komt dat toch, dat werkelijk iederéén mee aftelt naar de zomervakantie, ook al zijn we allang geen studenten meer en staan we lang niet allemaal niet in het onderwijs? Waarom gaan wij, economisch actieve burgers tussen twintig en vijfenveertig, collectief loos op Graspop en Werchter? Alsof we die dagen van vrijheid blijheid tussen het …

Echt gelezen op het uithangbord van een slager in het Antwerpse: 2 + 1 GRATIS SNITSELS

“Soms moet ik mezelf wel eens in de arm knijpen, om weer te beseffen dat ik nu doe waarvan ik als jongeman al droomde. Want weet ge, doen wat ge wilt doen hè, daar komt ook een hoop gezever bij kijken.” Zo. Blij dat ik niet de enige ben die daar al eens mee worstelt.

Terwijl ze volgens De Standaard “zwaar onder vuur ligt” in het parlementaire debat over het MNM-dossier – parlementslid Carl Decaluwé stelt zich veel vragen omtrent het financiële aspect van de transformatie van radio Donna tot MNM, maar krijgt daar geen afdoend antwoord op – gaat minister Ingrid Lieten vandaag doodleuk presentatrice spelen op Radio 1. …

De opiniemakers hebben er dezer dagen de mond van vol dat Carrefour ten onder gaat “omdat het geen duidelijke identiteit heeft”. Vandaag nog in De Standaard onderschrijft Oscar Van Den Boogaard dat statement: “Terwijl Colruyt en Delhaize een duidelijke smoel hebben, weet je als je in een Carrefour rondloopt niet bij wie je op bezoek …

Gisteren in ‘Chef in nood’ op VTM: topchef Stéphane Buyens stapt de keuken van restaurant Picasso in Merelbeke binnen om kennis te maken met de chef aldaar. Terwijl ze handjes schudden, merkt Buyens de tweede man in de keuken op. Een man met duidelijk zuiderse, al dan niet Arabische, trekken. Waarop Buyens eruitflapt: “Ha, dat …

“Ha, gij hebt dus Latijn en Grieks gestudeerd aan de unief? Awel, dan moet ge mij eens uitleggen wat ge daar eigenlijk mee kunt doen. Ik ben maar een simpele jongen, niet lang naar school geweest, dus ik kan me daar niks bij voorstellen.” Het sierde de man aan de cafétoog, dat hij dat überhaupt …

Erik Van Looy gaat de Nederlandse remake van ‘Loft’ dan toch niet zelf regisseren. Hij wil zijn agenda vrijhouden, om zo dicht mogelijk betrokken te kunnen blijven bij de plannen voor de Amerikaanse remake van zijn succesfilm. Wat een luxe: een project kunnen laten schieten om je agenda vrij te houden. Wat een luxe ook, …

Februari zijn we al intussen, en nu pas bekijk ik mijn gemiste afleveringen van de Popquiz 2000. U moet weten dat de popquiz traditiegetrouw tussen kerst en nieuw wordt uitgezonden op de Nederlandse televisie. En dat ik onvoorwaardelijk fan ben van popprofessor Leo Blokhuis, die daar ieder jaar opnieuw weer de mooiste muziekverhalen uit zijn …

“En wat voor soort ham zijn we nu ook weer aan het eten?” De schoonmama nam de kassabon ter hand, en sprak: “Awel, hier staat het zie: jambon à l’italienne desosse.” Dat laatste sprak ze uit als “de sos”. Een moment van stilte. En toen, de schoonpapa: “Jamaar, ge bedoelt zeker désossé? Ontbeend, dus. En …

Vergeef me mijn onverschilligheid, maar ik ga mezelf afschermen van het hele 1212-gedoe. Morgen geen radio voor mij. Ik draai wel de hele dag cd’s. En ’s avond ga ik wel op café, of kijk ik een dvd. Ik heb er gewoon geen zin in. “We gaan focussen op informatie”, klinkt het bij Radio 1. …

“Zeg, BK.” – “Ja, CP?” “Wat eten we vandenavond ? – “Witlof m’ èsp in ‘n ovn.” Taalverloedering, zeg ik u.

“Maar het is BakCHai!”, hoorde ik mezelf plots roepen naar het televisiescherm, “Met de ch van “achteloos”, niet met de sj van “sjaal”, stelletje nitwits!” Als ze daar op de tv-redactie een béétje research gedaan hadden, zouden ze geweten hebben dat “Bakchai” het originele Griekse woord is voor “Bacchanten”, de tragedie van Euripides die door …

“Sluit ramen en deuren, want de wind zal er genadeloos doorheen gieren! Waagt u niet buiten, beste Belgen, want u zal het zich beklagen! Het is je reinste waaghalzerij!” Zo ongeveer klonken de waarschuwingsberichten vorige vrijdag op de radio. Onheilstijdingen waren het. Het scheelde niet veel, of dit weekend zou de toorn Gods over ons …

“Iets nodig van de Delhaize? Ik ga vandaag stoofvlees maken, en morgen Caesar’s salad”, sprak mijn huisgenoot die dezer dagen verlof heeft en gezellig thuis wat in de keuken rommelt terwijl ik aan mijn bureau zit te werken. Makkelijk, zo’n privékok in huis. “Iets nodig van Kruidvat? Ik ga er toch langs voor shampoo en …

Wegens geen zin in de Britse versie van “Komen eten”, een onbeduidend Hollands feuilleton, een sentimentele wijvenfilm of ander televisioneel feestdagenopvulsel, werd het gisteren een avondje Canvas. We kwamen terecht bij “Plat préféré”, en bleven daar meteen ook bij hangen. Jeroen Meus was op bezoek in Gypsy House, de Engelse cottage waar Roald Dahl zijn …

Dezer dagen wil een mens al eens om de oren geslagen worden met jaaroverzichten, of erger nog: decenniumoverzichten. De VRT maakte er “2009, het jaar van de angst” van, een beklijvende aaneenrijging van menselijk leed waardoor ik me toch even heel erg machteloos voelde – ik heb hard moeten vechten tegen de neiging om weg …

“Oh, thuiswerken dus? En mis je dan het sociaal contact met de collega’s niet?” Het was ongetwijfeld de vraag die ik het vaakst heb moeten beantwoorden, gisteren op de kerstdrink met ex-collega’s. Meestal schemerde er ongeloof in door, zo van “het kan toch niet dat je dat leuk vindt, zo helemaal alleen werken?!”. Eentje voegde …

  Van “Copywriter” ben ik nu geëvolueerd naar “Media Advisor”. Fancy titel, vind ik zelf toch stiekem wel een beetje. Van een drukbevolkt kantoor ben ik overgeschakeld naar thuiswerken en slechts één collega: mijn baas. Die situatie ligt me goed. Heel goed zelfs. Wat een verschil met de negatieve kantoorsfeer waarmee ik vooral het afgelopen halfjaar werd geconfronteerd. …

Gisteren zond Virus TV op Canvas één van de meest hilarische sketches uit van het legendarische Jiskefet. In “Stiften!” legt de ene kantoorbediende aan de andere een onbegrijpelijk kaartspel uit (“Nou, en dan kan je die twee dus terugnemen voor een tien, en als je een boer hebt, dan is dat een jack-in-the-box en dan …

Er is iets raars aan de hand met die nieuwe on air-promotiecampagne voor Canvas. Tot nu toe zag ik twee clipjes. Het eerste, met Michael Moore (“Ah, you’re the guys from Canvas right? The ones that make the good tv?”), vond ik dik oké. Goed gevonden. Chapeau. Bij het zien van het tweede clipje, met …

Nooit gedacht dat afscheid nemen van collega’s zo emotioneel zou zijn. Na het beantwoorden van de vele afscheidsmailtjes, het geven van afscheidskussen en -knuffels, het drinken van afscheidscava en het in ontvangst nemen van mooie afscheidscadeaus (Bongobons! Digitaal fotokader! Funky portret! Nog meer cava!) kwam ik thuis en was ik helemaal leeg. Vermoeid. Op. Maar …

Morgen de laatste werkdag op het bedrijf waar ik het toch maar mooi twee jaar heb uitgezongen. Lang genoeg om een hechte band op te bouwen met heel wat collega’s. Ik bereid me dan ook voor op een emotioneel dagje. Mijn bureau heb ik alvast leeggehaald. Om te vermijden dat ik morgenavond als een miserabel …

“Ge moet de 7 hoofdzonden van Hans Teeuwen eens lezen, in de Humo. Echt goed. Die zegt nu eens de dingen die iedereen wel denkt, maar niet hardop durft uit te spreken”, zo werd me op het hart gedrukt. Nu ben ik niet bepaald een fan van Hans Teeuwen als cabaretier. Zo nu en dan …

Binnenkort een nieuwe job. Tussendoor een adempauze van twee weken. Tijd genoeg dus om weer eens wat vaker te bloggen. En dat maar meteen in dit andere systeem. Verdorie, straks word ik nog een Girl Geek, zeg.