Beyoncé is alomtegenwoordig. Beyoncé’s strakke lijf siert de bushokjes. Beyoncé danst voor de spiegel en nipt van een blikje Pepsi. Beyoncé zegt haar concert in het Sportpaleis af wegens oververmoeidheid. Beyoncé treedt uiteindelijk tóch op voor haar onvermoeibare fanschare.
Driewerf hoera voor Beyoncé.
Ik zeg het u. Tegelijkertijd rond en strak zijn: dat bestaat niet. Geen enkel litteken of zelfs maar een spoortje van cellulitis in uw huid hebben, wanneer ge de vijfentwintig gepasseerd zijt: onmogelijk. Slapen in de beste hotels ter wereld, eten wat uw privé-chef speciaal volgens uw wensen klaarmaakt, uw conditie op peil houden samen met uw personal trainer, en dan toch nog oververmoeid geraken: dat gelooft ge toch zelf niet?
Beyoncé is een godin. Bij tijd en wijle daalt ze even af van haar Olympus om de stervelingen hier beneden aan haar onaardse verschijning en betoverende stemgeluid te herinneren. En tussendoor wat poen te scheppen bij Pepsi en H&M.
En wij, wij aanbidden haar.
