“Ha, schoonmama, hoe is het ermee?”
– “Awel, masken, ik ben babykleertjes aan het maken. Mét bijpassend hoedje. ‘t Is voor ne cadeau. Maar hoe is het nu met u? Ik heb gehoord dat ge nog wat werk te verzetten hebt in uw vakantie?”
“Yep. Ik ben er nog niet van af. Kommaneukers zijn het.”
– “Doe het nu maar gauw, dan zijt ge er klaar mee. Ge zijt hier altijd welkom, hè. Volgend weekend zijn we weg. Hebt ge ‘t kot voor u alleen. Allez, als gij dat kunt, zo helemaal alleen zijn. Ik zou dat alvast niet plezant vinden.”
“Dat verbaast me niks, schoonmama. Maar ik vind dat niet zo erg. Bevordert de concentratie. Dan wordt het maar een soort van retraite.”
– “Enfin, ge ziet maar. Ik ga nog wat verderwerken aan dat hoedje hier. ‘t Is prutswerk, maar toch liever dit dan die gigantische opdracht van u.”
“Wat ge zegt. Ik zou ook liever een hoedje maken. Véél liever, geloof me vrij.”
