En dan komt er plots nog eens
een reactie op je blog binnengekukeld in je mailbox.
En besef je dat je daar al een jaar lang niets meer op hebt gepost.
Heel bewust, dat wel.
In verband met een nieuwe carrière, en leerlingen die voortaan kunnen meelezen.
In verband met een soort van writer’s block.
In verband met een extra universitaire opleiding.
En dan bedenk je hoezeer je het schrijven toch wel gemist hebt.
(Gelukkig was Facebook er nog, voor de ergste noodgevallen.)
En dat er in je hoofd al een hele tijd nieuwe ideeën ronddwarrelen.
En dat het misschien toch niet zo’n goed idee was
om jezelf te verbieden om te bloggen
tót je die nieuwe ideeën zou kunnen uitvoeren.
(Want daar had je tijd voor nodig, en die had je niet.)
En voor je het weet, ben je weer aan’t bloggen.
En peper je jezelf in dat dat best mag, wanneer de goesting er is.
Want dat er voor die andere ideeën heus nog wel een tijd komt, en een plaats.
