Net wanneer ge uzelf begint op te peppen:
“Komaan Floor, nog een korte winterse maand doorstaan en dan is het weeral maart. Dat betekent dat april niet ver weg meer is, en de eerste tekenen van de lente ook niet lang meer op zich zullen wachten. Begint maar al af te tellen naar die eerste lauwe zonnestraal, de bloesem aan de bomen, het getsjilp van de vogels. Komaan, ge kunt het. Nog even doorzetten, en die winterhanden gaan wel weer over, de kersenpitjes kunnen weer in de kast verdwijnen, en die Damarrekes zult ge niet meer nodig hebben. Ja hoor, er komt een dag dat ge weer gezwind uit bed springt wanneer de wekker afloopt. Nog. Heel. Even. Geduld.”
Net dan begint het te vriezen dat het kraakt. En valt er nog sneeuw ook.
Dokter, schrijft u mij toch maar wat seizoensgebonden Prozac voor.
