“Op de historische 25ste februari 1941 – de dag der februaristaking – was ik kantoorbediende. Meestal versloeg ik de dag, door wat met papieren te frutselen of binnensmonds tot duizend te tellen, maar soms riep men mij opeens in de zogenaamde bestuurskamer, waar ik dan een vergadering van enige heren moest notuleren.
De besprekingen gingen altijd over zeer dorre onderwerpen en hoewel ik alleen iets opschreef, als ik wakker was, werden mijn notulen altijd aangenomen, ja, vaak zelfs geprezen, zodat alles wat ik niet gehoord had, blijkbaar ook niet essentieel was geweest.”
(Uit: ‘Allemaal onzin.’ Amsterdam, 1948)
Ik neem me bij deze voor om het werkwoord ‘frutselen’ wat vaker in de mond te nemen.
