De Prince van Borgerhout

Deze recensie verscheen in De Standaard op maandag 23 mei.

Pieter Embrechts is populair bij de vrouwen, we moeten daar geen doekjes om winden. In de lange rij fans die na het concert stonden aan te schuiven om hun cd te laten signeren, spotten we welgeteld drie mannen. Al dat vrouwelijk schoon was dan weer wel goed nieuws voor bassist Matthias Debusschere, die volgens Embrechts ‘dringend aan een lief geholpen moest worden’. Jazeker, op het podium was ruimte voor zulke mopjes. Embrechts en zijn band leken wel één grote familie, zo ontspannen was de sfeer.

Pieter Embrechts
Foto: Koen Bauters

De focus werd echter geen moment gelost. Of het moest in de bisronde zijn, toen Hanne De Backer – ze zingt en speelt saxofoon – een tekst in het Frans improviseerde op ‘J’ai perdu mon âme’ waarvan Embrechts zich afvroeg ‘of ze zelf wel wist wat ze zong?’ Hilariteit alom.

Embrechts stelde in een volle AB Club zijn nieuwe dubbelalbum Onderwoud voor. Zo kwam het dat we in Brussel uit volle borst mochten meezingen met ‘Hier in Borgerhout’, zijn versie van het prachtige ‘In the neighborhood’ van Tom Waits. Een mooiere ode aan een stadswijk hebben we zelden gehoord. (Al moeten we toegeven dat we misschien wat bevooroordeeld zijn.)

Het trio songs waarmee Embrechts opende, toonde mooi de muzikale diversiteit van zijn plaat. Een ingetogen, door subtiel gitaarspel begeleid ‘Ze’ werd gevolgd door een rockend ‘De vonk’, dat dankzij de sax van Marc De Maeseneer van een subtiel laagje Morphine voorzien werd – een laagje dat ook het stomende ‘Narcissus’ kenmerkte. ‘Zomernachten’, de uptempo opener van de plaat, dreef op fijne elektronica en een groove vergelijkbaar met die van Zita Swoons ‘Disco’.

Pieter Embrechts kan geen concert geven zonder zijn innerlijke Prince even los te laten. Dus kregen we ‘Maria’, uit zijn vorige plaat ‘Maanzin’, waarin hij zijn funkfalset bovenhaalde om de schoonheid van de bakkersvrouw te bezingen. Guido Belcanto deed dat ooit ook, maar lang niet zo funky.

Dat aan dit album goed tien jaar geschreven en geschaafd werd, was hoorbaar in elke noot en in elk woord. Embrechts is bovendien een genereuze performer die zijn publiek en band oprecht dankbaar is. Zelfs de roadie die een plectrum kwam brengen, kreeg van hem een dankjewel. Laten we dat bescheiden bravoure noemen.

Gezien op zaterdag 21 mei in de AB Club, Brussel.

Leave a Comment

Your email address will not be published.

You may like