De radiopresentatrice vertelde over haar voorliefde voor Bjork. Dat ze de luisteraars graag de song “Venus as a boy” wilde laten horen, omdat de klank zo speciaal was, en zo vernieuwend destijds. Ze voegde er nog aan toe dat het kenmerkende tingeling-geluidje afkomstig is van gebroken flessen.
Ik herinnerde me dat ik Bjorks debuutplaat heel vaak op cassette beluisterd heb, toen die pas uit was. Een jaar of dertien moet ik geweest zijn. De lyrics van “Venus as a boy” zitten nog steeds van a tot z in mijn geheugen (zij het voor een deel fonetisch, want toen konden we songteksten nog niet even snel opzoeken op tinternet). De tweede plaat “Post” kocht ik enkele jaren daarna, eigenlijk alleen maar voor dat fantastische nummer “It’s oh so quiet” – dat ik overigens nog steeds even fantastisch vind.
Verder heb ik Bjorks carrière niet meer zo gevolgd. Na “Dancer in the dark” wist ik al helemaal niet meer wat ik er nu van moest denken, van het fenomeen Bjork. De beruchte zwanenjurk, ja, die vond ik dan wel weer erg cool.
Of hij zich de clip van “Big time sensuality” dan niet herinnerde, vroeg ik aan Het Lief, dat meeluisterde naar de radio. Nope, dat deed hij niet. “Maar allez, dat ze op die truck van voor naar achter danst, met de haren in die typische dotjes? Ze draaiden die clip voortdurend op MTV.”
Neen, hij zag het niet meer voor zich.
