Ik zag de tekst in boek(jes)versie liggen in De Groene Waterman, maar besloot haar TED-talk gewoon even te bekijken. Het viel me, eerlijk gezegd, lichtjes tegen. Schrijfster Chimamanda Ngozi Adichie heeft natuurlijk gelijk als ze zegt dat we beter allemaal wat meer feminist zouden moeten zijn, maar haar verhaal lijkt me erg gebaseerd op haar persoonlijke ervaringen in Nigeria. In Europa word je als vrouw (gelukkig maar) niet genegeerd door de ober wanneer je samen met een man gaat dineren.
Desalniettemin, sneed deze observatie wel ongelooflijk scherp hout:
“Toen ik voor het eerst ging lesgeven, maakte ik me druk om wat ik aan zou trekken. Ik wilde serieus genomen worden, en dat hield in dat ik er niet ‘te vrouwelijk’ mocht uitzien. Dat is een typisch vrouwelijke reflex. Geen enkele man maakt zich voor een businessmeeting ooit druk over het feit dat hij er ‘te mannelijk’ zou kunnen uitzien.”
