Je zag haar letterlijk achteruit deinzen, de 23-jarige chefkok van restaurant Alaise, toen daar plots de grootmeester himself in de deuropening van haar keuken verscheen. Sergio Herman was zo gecharmeerd door Ambers gerechten, dat hij haar hoogstpersoonlijk wilde melden dat ze – mits hard werk en volledige overgave, dat spreekt – “nog heel ver zou kunnen komen” in de culinaire wereld. Een mens zou voor minder even de kluts kwijtraken.
Het was opvallend hoe Sergio Herman de kandidaten van “Mijn restaurant” in de aflevering van gisteren beoordeelde. Eerst mocht hij de benen onder tafel schuiven in restaurant Antica Locanda, dat duidelijk kiest voor de traditionele, eenvoudige Italiaanse kwaliteitskeuken. Hoewel de bediening onberispelijk was – en de gerechten eigenlijk ook, maar dat wilde Herman niet met zoveel woorden gezegd hebben – weerklonk er niets dan gemopper aan de tafel van de grootmeester. De presentatie trok op niks (“zo deed mijn oma het vroeger ook al”), de vegetarische portie was te klein, de smaak van de mascarpone te vlak… Tussen de gangen door mompelde Herman dan weer wel dat chef Rinaldo “hoog op smaak werkt” en dus wel degelijk kan koken. Bij het verlaten van het restaurant moest gastheer Daniel, Rinaldo’s partner, het stellen met wat vage opmerkingen in de trant van “er is nog veel werk aan de winkel”. Een mens zou voor minder de moed in de schoenen laten zakken.
Het verschil met Sergio’s beoordeling van restaurant Alaise kon nauwelijks groter zijn. Al bij binnenkomst liet hij zich de ontvangst door gastvrouw Elodie welgevallen. Er kon zelfs een grapje af over de stertattoo op haar arm. Dat dit restaurant door twee “wijven” (sic) gerund wordt, stond hem duidelijk wel aan. Zijn metgezel, chocolatier Dominique Persoone, werd geacht hier volmondig mee in te stemmen, dus die knikte en grinnikte maar wat. (Overigens spraken die twee mekaar voortdurend aan met “baby” en “chérie” tijdens het eten; een nieuw machotaaltje, zullen we maar aannemen.) Nog voor Herman van het eerste gerecht geproefd had, bazuinde hij al uit dat de presentatie alvast een ster waardig was. Merkwaardig hoe mild hij bleef bij de verdere beoordeling. De presentatie van de gerechten die volgden, was een exacte kopie van die van het voorgerecht: een streep op een rond bord. Het leek Sergio Herman niet te deren. “De sauzen zijn kut” was het enige harde commentaar dat over zijn lippen kwam. Verder “ontbrak de finetuning nog”, en opperde hij daarvoor een oplossing. Deze jonge chefkok had duidelijk nood aan een coach. Jammer dat hij de tijd niet had, anders had hij het zelf graag gedaan.
In plaats daarvan nam hij zijn charisma dan maar even mee naar de keuken om aldaar Amber omver te blazen.
