De mooiste scène die ik het afgelopen jaar zag in een televisieserie, was van Britse makelij: de aartsvijand van Sherlock Holmes doet iets stouts in de Tower of London.
In de cinema was ‘Inside Llewyn Davis’ dan weer een hoogtepunt. De Coen-broertjes deden het weer, en hoe. Minutenlang focussen op de hoofdpersonages die niets meer deden dan zingen en gitaar spelen, en dat toch interessant houden: heel schoon was dat.
En wat ‘The Great Gatsby’ betreft: wij vonden het boek beter.
