Er stond dit weekend een mooi stuk van journalist Peter Giesen in het zomermagazine van De Volkskrant, over de leukste terrasjes in Parijs:
“Niemand kan zo overtuigend op een terras zitten als een Parisien en vooral een Parisienne. De benen over elkaar geslagen, de sigaret koket omhooggestoken, een drankje op tafel, beschaafd converserend in een taal die zelfs het triviaalste geleuter iets diepzinnigs geeft.”
Couldn’t agree more. Zeker met de hieropvolgende observatie, die volgens mij ook voor het gros van ons, Belgen, opgaat:
“Nederlanders zitten op een terras met een gezicht van: jongens, wat hebben we het goed. Voor Parijzenaars is het terras een volkomen vanzelfsprekend onderdeel van het elegante stadsleven.”
Die elegantie, ja, daaraan ontbreekt het ons jammerlijk, wanneer wij op ons lui gat in een stedelijke terrasstoel zitten.
