Ionica glimlacht. Constant.

Na de aflevering met Freek (“Vertrouwen, concentratie en discipline: meer heeft een mens niet nodig om ergens in te slagen.”) kon het moeilijk beter, vond ik.

Dat vind ik nog steeds, maar de Zomergasten met Ionica Smeets verdient een mooie tweede plaats. (Voorlopig dan, want ik moet die met David Van Reybrouck nog bekijken. Ik bekijk alle aflevering trouwens liever uitgesteld en in kortere stukjes.)

Enkele bedenkingen:

– Ionica glimlacht de hele tijd wanneer ze spreekt. Wanneer haar een vraag gesteld wordt, maakt die gemeende glimlach terstond plaats voor een al even gemeende ernstige-en-de-vragensteller-bemoedigend-toeknikkende gezichtsmodus. Dat was even wennen in het begin.

– De wiskundige kampt met hetzelfde imagoprobleem als de classicus: angstaanjagend intelligent, kommaneukerig, en een tikje wereldvreemd. Zoals treffend geïllustreerd in het DWDD-fragment.

– Bas Haring is inderdaad een mooi rolmodel, Ionica. Kom maar bij de fanclub.

– Nooit hoorde ik iemand het genderprobleem in de wetenschappen (of andere zogenaamd vrouwonvriendelijke sectoren) zo helder verklaren als astrofysicus Neil Degrasse Tyson. “De maatschappelijke krachten werken tegen!” Heerlijk.

– ‘Slaughterhouse 5’ heb ik weggelegd na twee pagina’s. Vonnegut was niet voor mij. Het zal wel geheel en al aan mij liggen, ook.

– Ik heb eveneens graag vertoefd in de wereld van Lena Dunham. Maar waarom dat fragment uit Girls ertussen zat, is me nog steeds een raadsel. Dat heeft Wilfried iets te snel afgeraffeld.

– Ik moet dringend Strictly Ballroom eens bekijken.

Leave a Comment

Your email address will not be published.

You may like