De tent

“Ge moet echt kijken. Het is heel filmisch in beeld gebracht. Ik was vanaf de eerste seconde mee.”

Als Het Lief dát zegt, dan weet ik dat ik inderdaad moet kijken. Het Lief is namelijk nogal kritisch, wanneer het over film en televisie gaat. (Beroepsmisvorming. Hij kan daar niet aan doen.)

Onderwerp van zijn – en intussen ook mijn – fascinatie? ‘Fucking perfect‘, de docu van Willemiek Kluijfhout over Sergio Herman, de culinaire god in het diepst van zijn gedachten, en daarbuiten.

Ja hoor, de critici hebben zeker een punt, als ze zeggen dat de docu niet zo ‘onthullend’ is als aangekondigd. En dat de clichés ruimschoots aan bod komen. Het harde werken, het perfectionisme, de ontembare ambitie. Herman die zijn stagiairs de huid vol scheldt. Herman die toegeeft dat hij “niet altijd de vader, vriend en partner was die hij had willen zijn”. De vrouw van Herman die de kast vol voedingssupplementen voor manlief openhartig opentrekt.

Dat hadden we allemaal wel zien aankomen. Maar toch bleven we kijken.

Naar de fotografe die, terwijl ze Herman voor haar lens heeft, met een sérieux van hier tot in Tokyo zegt: “Hou die glimlach aan. I see a beautiful future.” (Méént die dat nu? Ja, die meent dat.) Herman die daarop geen krimp geeft, en zijn pokerface aanhoudt.

Naar Herman die handjes gaat schudden en van small talk doet met zijn klanten in Oud Sluis. (“Ik ben hier met m’n vader begonnen. Wij met z’n twee. Nu staan er achttien chefs in de keuken. Ja, we gaan u in de watten leggen vanavond, hoor.”)

Naar Herman die na een dolle rit door Brussel, een zaal toespreekt over het thema ‘inspiratie’. En vervolgens maar wat uit zijn nek lult. (“Euh ja, inspiratie kan je niet opwekken. Dat komt en dat gaat.”)

Naar mevrouw Herman, die het huishouden bestiert. Die soep maakt en pistolets haalt en de kinderen ‘s avonds nog een verhaaltje voorleest ook. (Bestaat de perfecte moeder? Ja, en ze heet Ellemieke Vermolen.)

De kleine broer, die bleef misschien wat onderbelicht. Van Michel Herman hadden we wel willen vernemen hoe het voelt om in de schaduw van Sergio te staan. (Al zouden we volledig begrijpen dat Williemiek dat een beetje te cliché vond, en het daarom in het ongewisse heeft gelaten.)

De kinderen van Sergio Herman heten Moon, Noah, Zenna en Boy. En ze proeven alles.

Een commentaarstem van het NOS-nieuws kondigt off-screen aan dat Sergio Herman ophoudt met zijn sterrenrestaurant Oud Sluis, en doet dat met de gevleugelde woorden: “De tent gaat onherroepelijk dicht.”

Leave a Comment

Your email address will not be published.

You may like