Natuurlijk leverde Robin Williams een grandioze prestatie af als de geest in Aladdins fles. Een nooit eerder geziene prestatie in de animatiefilm bovendien, die misschien zelfs voor een omwenteling in het genre heeft gezorgd. (Want is men daarna niet steeds meer de komische-noot-voor-de-volwassen-kijker beginnen uitspelen? Zie ook ‘Toy Story’ en ‘Ice Age’.)
Alleen: toen ik als kind zag, besefte ik niet dat hij die geest was.
Voor mij was Robin Williams gewoon Peter Pan.
Raar dat Williams’ memorabele rol in de Disneyfilm ‘Hook’ in weinig van de online in memoriam-lijstjes opduikt. Ik denk dat veel generatiegenoten er even warme herinneringen aan zullen hebben als ik.
Raar ook dat die andere film, die meteen bij mij opkwam als een voorbeeld van Robin Williams’ vermogen om ook dramatische rollen te vertolken, nergens vermeld werd: ‘The Fisher King’ (met tevens een jonge Jeff ‘The Dude’ Bridges in de hoofdrol). Nochtans rijfde Williams voor zijn rol daarin een Golden Globe binnen én een Oscarnominatie.
Het Lief zag het nieuws op zijn smart phone verschijnen toen we in Lissabon op een terrasje zaten: “Kijk nu toch. Robin Williams is dood. Zelfmoord gepleegd.”
Ik schrok. Dacht meteen aan Philip Seymour Hoffman. En vervolgens aan het icoon dat Williams voor onze generatie was. Comedy-icoon met een ontembaar improvisatietalent. En Peter Pan, dus ook. “Jeetje. Geef eens hier, die telefoon”, stamelde ik en Het Lief reikte zijn telefoon aan. Licht verbaasd omdat ik op reis doorgaans alle online activiteiten mijd. Maar dit was anders. Dit moest ik toch even met m’n eigen ogen lezen. “Allez Floor, zijt ge daar nu zo van aangedaan?”
Ja. Dat was ik eigenlijk toch wel een beetje.
(Tip: zoekt u vooral ook eens op hoe Robin Williams de show steelt en door het publiek op handen gedragen wordt in Drew Careys improvisatieprogramma uit de jaren 90, ‘Whose line is it anyway?’ En wees niet verbaasd indien u vervolgens een uurtje of twee op You Tube blijft rondhangen. Er is véél filmmateriaal met en over Robin Williams beschikbaar.)
