Rick Stein is een kalende, gedistingeerde man van middelbare leeftijd. Niet slank, eerder breed van postuur. Allesbehalve jong en flitsend. Hij is televisiekok voor de BBC. Rick Stein spreekt mooi Oxford English, loopt nooit te vloeken en is de nederigheid zelve. Zo kan het dus ook.
Dezer dagen stemmen wij iedere maandagavond af op de BBC voor “Rick Stein’s India”, waarin hij op zoek gaat naar de perfecte curry. Want het is niet omdat er kardemom, kurkuma en veel ajuin in een gerecht zitten, dat het daarom een curry genoemd mag worden. (Al kregen wij wel de indruk dat die drie ingrediënten steevast in de pot gaan, wanneer Rick daar ter plekke nieuwe Indische recepten uitprobeert, in zijn idyllisch gelegen kookhut aan het water.) Rick laat zich steeds gewillig op sleeptouw nemen door lokale experts, die zich uitdrukken in een welhaast onverstaanbaar Slumdog Millionaire-Engels en hem meetronen naar achterdeurtjes in gore sloppenwijken, waarachter dan plots de beste en meest authentieke restaurantjes verstopt blijken te zitten. Rick haalt dan zijn notitieboekje boven, vat post naast de kok, kijkt verwonderd mee over diens schouder, stelt vragen en noteert de volgorde waarin ingrediënten in de pot gemikt dienen te worden. Ricks interesse is nooit geveinsd, zijn verrukking over zelfgemaakte garam masala of een onovertroffen fish curry is altijd oprecht. Vervolgens kijkt hij recht in de camera en legt hij uit waarom hij zo enthousiast is. En dan lijkt het alsof hij het echt alleen tegen jou heeft.
Dié naturel, die is heel zeldzaam op televisie. Daar kan zelfs Meuske niet aan tippen.
