Het viel me weer op, toen ik gisteren de trein nam naar Utrecht. Mensen houden zich alleen nog maar bezig met hun smart phones wanneer ze onderweg zijn. Ineengedoken zitten ze, de blik gericht op dat kleine schermpje, vaak ook nog met oortjes in, zodat ze helemaal afgesloten zijn van hun omgeving. Oscar Van Den Boogaard heeft daar onlangs ook eens zijn beklag over gedaan in zijn column voor De Standaard, en ik moet hem bijtreden: al die aan hun mobieltjes gekluisterde mensen; het geeft een trieste aanblik. Het voorspelt ook niet veel goeds over de ontwikkeling van onze sociale vaardigheden, denk ik dan.
Boekenlezers zijn een zeldzaamheid geworden op de trein. Terwijl ik dat net hét grote voordeel vind van treinreizen: eindelijk tijd om even alle andere beslommeringen opzij te zetten en je te verdiepen in een goed verhaal. Tussendoor je boek even neerleggen en luisteren naar een gesprek dat zich naast je ontwikkelt (al is dat negen keer op tien een telefoongesprek, uiteraard): heerlijk inspirerend is dat. Ooit hoorde ik radiomaker Koen Fillet vertellen dat hij wel eens de trein neemt naar de kust, daar een koffie gaat drinken en dan weer terugkeert, enkel en alleen om ongestoord een boek uit te kunnen lezen. Ik kan dat perfect begrijpen. De trein is ook voor mij de enige plaats waar ik onbezorgd kan lezen. Thuis lukt het me niet – het is dan zo akelig stil in huis – en op café is er te veel achtergrondrumoer.
Geen betere bezigheid op de trein dan lezen, dus. En ik ben daar misschien wat ouderwets in, maar ik probeer de aankoop van zo’n smart phone zo lang mogelijk uit te stellen. Voorlopig doet mijn oude Sony Ericsson het nog prima in zijn twee functies: bellen en sms’en. Ook aan Facebook heb ik genoeg. De verleiding is er zeker geweest, maar laat dat gezoem van Twitter maar ver uit mijn buurt blijven. Ballast is het, al die kortstondige meninkjes die daarop geventileerd worden en al even snel in de vergetelheid verdwijnen. Er liggen hier nog genoeg exemplaren van de New Yorker waarin gedachten, ideeën en meningen veel meer uitgesponnen en onderbouwd worden in paginalange artikels; ik geloof dat ik me voortaan daar toch maar in ga verdiepen.
