Tram 3, jawel

Dertig worden, het doet toch wat met een mens.

Plots gaan de gesprekken op café over huizen en kinderen kopen, en blijken degenen die dat al gedaan hebben, niet meer op café te gaan. Plots kijk je met een mengeling van jaloezie en berusting naar de snotneuzen van twintigers die aan diezelfde cafétoog plaatsnemen, blij dat je de naïviteit van toen min of meer bent kwijtgespeeld maar tegelijkertijd ook jaloers op dat onbeperkte dromen van de toekomst.

Je ziet leeftijdsgenoten en hoopt dat het etiket “dertiger” niet zo prominent op jouw voorhoofd plakt als bij hen. Je lichaam neemt andere contouren aan, je gezicht wordt afgelijnder. Je wordt wat vaker als “mevrouw” aangesproken.

Voor het eerst in je leven begrijp je wat mensen zo aantrekt in de natuur. En meen je, heel af en toe, momenten van innerlijke rust te ervaren.

Je mist de onbezonnenheid die je als twintiger had. De tomeloze energie, ook.

Toch zou je voor geen geld weer twintig willen zijn. Je begrijpt dan ook de collega, die op haar zestigste verjaardag opmerkte: “Terug twintig zijn? Zou ik wel willen, ja. Maar dan met de wijsheid die ik nu heb.”

Leave a Comment

Your email address will not be published.

You may like