Keerpuntmomentje

Er zijn zo van die keerpuntmomenten in Het Leven.

Voor het eerst mondeling examens afleggen in het zesde middelbaar. Een artikel in ‘Panache’ bespreken. Een gedicht van P.C. Hooft ontleden. Een fragment uit Vergilius’ Aeneïs vertalen.

Voor het eerst plaatsnemen aan het bureau van een prof om vervolgens twintig minuten lang vragen te beantwoorden over het semantische veld van het woord ‘res’ in het oeuvre van Lucretius. Of over de politieke structuur van de Athene onder Pericles. Of over de categorieën van Aristoteles.

Voor het eerst zelf achter het bureau gaan zitten in plaats van ervoor, en uw zesdejaars Grieks bevragen over de Antigone van Sophocles.

Voor het eerst in een koffiehuis afspreken om aldaar een Bekend Persoon te interviewen. Dat interview uitschrijven, en beseffen dat ge daar heel veel plezier aan beleeft. Uzelf vervolgens voornemen om nooit meer te stoppen met schrijven. (Ook niet wanneer het interviews met Onbekende Personen betreft.)

Voor het eerst een zaal vol mensen toespreken. Uzelf vervolgens voornemen om dat nooit meer te doen.

Voor het eerst een gesprek voeren met een eventueel toekomstige collega. En beseffen dat ge daarin een beslissende stem hebt. (Logisch, intussen zij ge ook tien jaar ouder geworden.)

Hoe snel dat allemaal gaat, mannekens. En dan hebben wij nog niet eens kinderen.

Leave a Comment

Your email address will not be published.

You may like