“Goed gedacht van u om hier een hapje te eten voor het concert. De kaart leek online alvast veelbelovend.”
– “Ja, hè? Al heb ik wel mijn bedenkingen bij die überhippe trend van de superkorte gerechtomschrijvingen, met die slashes ertussen …”
“Maar ge moet toch toegeven dat deze goed klinkt: doradefilet / gamba / zeekraal / courgette / frites …?”
– “Ja, goed klinken doet het wel. Ha, hier zijn ze met het aperitief. Hm. Prosecco in zo’n 250 cl-flesje. Niet bepaald stijlvol.”
“Akkoord. De witte wijn is anders wel lekker. Maar de doradefilet is veel te droog. En om nu die eenzame scampi in de omschrijving te vermelden als gamba, pff … Al een geluk dat de courgette prominent aanwezig is – gegrild, best lekker. Maar daarmee is dan ook alles gezegd.”
– “Mijn kalfsschenkel valt wel mee, maar ‘t is geen hoogvlieger. Ik heb al beter gegeten. Veel beter zelfs.”
“Dat Hollanders niks van eten kennen mogen we niet hardop zeggen, zeker?”
– “Bwoh, volgens mij weten ze dat van zichzelf ook wel. Als Bourgondische Belg kunt ge u zo’n uitspraak wel permitteren, geloof ik.”
