Zelfsabotage

Laat ik het nu maar eens toegeven: zelfhulpboeken fascineren mij. Ik kan er niet genoeg van krijgen. Al moet men in deze materie wel in staat zijn om het kaf van het koren te onderscheiden. Geen spirituele hoogdravendheid à la ‘The Secret’ voor mij. En ook Eckhart Tolle mag rustig ver boven mijn wereld blijven zweven.

Neen, ik heb het meer voor de no-nonsense boeken die rechttoe rechtaan zijn en praktische tips geven om jezelf te helpen. ‘Dromen, durven, doen’ van Ben Tiggelaar was bijvoorbeeld erg verhelderend. Al blijven de Amerikanen wel de toppers in het genre. Julia Cameron deed me in haar ‘The Artist’s Way’ inzien dat creativiteit dagelijks gevoed moet worden. En dezer dagen lees ik bij Barbara Sher interessante theorieën over waarom wij onszelf zo vaak saboteren – iets waar ook ik bijzonder goed in ben. Veel heeft volgens haar te maken met – hoe kan het ook anders, Freud zei het al – je jeugd. En zolang je niet achterhaalt welke bangmakende gedachten er tijdens je jeugdjaren zo hardnekkig zijn ingeplant (door ouders, leraren, familieleden, …) dat ze je vandaag nog steeds verhinderen om actie te ondernemen, zal je nooit te weten komen wat je écht wilt. Ze vat het samen in een mooie vergelijking:

“You can’t brush your whole history under the rug and then be able to dance on top of it. You will trip for sure.”  

Overigens begrijpt Het Lief helemaal niets van mijn fascinatie voor ‘dat psychologisch gedoe’. Wij vullen mekaar goed aan.

Leave a Comment

Your email address will not be published.

You may like