“Waar moet dat toch heen met uw credibility, Floor?”

“Lief, moet ge nu eens iets weten? Ik ben eindelijk aan dat boek begonnen, dat hier al tien jaar op de kast staat te blinken. Tien jaar! Er plakt een sticker op de achterflap: ‘Boekenbeurs 2005’. Ik begrijp nog altijd niet hoe ik deze klassieker zo lang ongelezen heb kunnen laten. Zeker niet sinds ik op pagina 65 een waarheid als een koe ben tegengekomen.”

– “Ha, is dat zo? En wat houdt die koeienwaarheid precies in?”

“Zeg, ge zijt ermee aan ‘t lachen. Niet doen. Lachen met klassiekers, daar kan Floor niet tegen. Dat weet ge.”

– “Oké, oké. Maar kom op, want nu ben ik wel curieus. Lees eens voor.”

“In ‘t Engels? Ge wilt dat ik die passage in ‘t Engels voorlees? Ik heb niet bepaald een Oxbridge-accent, hè.”

– “Dat verwacht ik toch ook niet? Ik wil graag weten wat er staat, dat u zo fascineert.”

“Oké. Da’s mooi, dat ge dat wilt weten. Ik zal het dan maar gewoon voorlezen, zeker? Hier ga ik dan:

“Is it so wrong, wanting to be at home with your record collection? It’s not like collecting stamps, or beermats, or antique thimbles. There’s a whole world in here, a nicer, dirtier, more violent, more peaceful, more colourful, sleazier, more dangerous, more loving world than the world I live in; there is history, and geography, and poetry, and countless other things I should have studied at school, including music.”

Toegegeven: ik heb moeten opzoeken wat thimbles zijn. Dat zijn dus vingerhoedjes.”

– “Wie verzamelt er nu vingerhoedjes?”

“Nick Hornby in elk geval niet, zoveel is duidelijk. Maar dat is naast de kwestie. Vindt ge deze passage ook niet gewoon heel erg waar? Ik bedoel: elke muziekliefhebber herkent zich hier toch in?”

– “Ja, Floor, dat is zo. En het is een echte schande, dat ge ‘High Fidelity’ nu pas leest. Allez zeg, waar moet dat nu heen met uw credibility?”

“Ge zijt er weer mee aan ‘t lachen, hè?”

– “Ja. Maar ik mag dat. Toch?”

“Ja, gij moogt dat.”

Leave a Comment

Your email address will not be published.

You may like