single-image

Teenagers van nu houden van Enya, en dat is mooi.

Prozac was binnen de twee jaar het meest voorgeschreven geneesmiddel. ‘Dat zegt iets over die tijd, hè’ opperde Steven Van Herreweghe tegen de tiener die voor hem zat in het Één-programma De jaren 80 voor tieners. Die tiener had even tevoren verteld hoe hij aan zelfreflectie deed tijdens zijn ‘meditation mornings’. Elke dag? Jazeker, elke dag. De vanzelfsprekendheid waarmee die Césaire dat zei, pakte mij.

In dezelfde categorie van lichte ontroering vermengd met warme nostalgie:

Orinoco flow van Enya dat door een tiener zonder aarzelen als een ‘banger’ bestempeld werd (een banger = een grave plaat).
Broer en zus die het gezinsfenomeen ‘stampzondag’ beschreven (met het hele gezin onnozel staan dansen op gabbermuziek tijdens het zondagse ontbijt met pistolets).
En de clip van Smooth criminal (dat witte pak van Michael Jackson!).

Ik heb ook heel hard gelachen.
Met de beelden van eighties-communicantjes in potsierlijke matrozenkostuumpjes en roze jurkjes met veel te grote strikken, gemonteerd op de tonen van Sweet child o’ mine. En met Steven Van Herreweghe zijn kurkdroge doceerstijl (‘De Boccaccio in Destelbergen was een van de belangrijkste discotheken’).

O en wist u dat de New Beat ontstaan is doordat een dj Flesh van A Split-Second per ongeluk op een te laag toerental draaide?

Fijn programma. Grappige gastheer. Toffe teenagers.
Kan deugd doen op een donderdagavond.

Leave a Comment

Your email address will not be published.

You may like