Het was weekend en mooi weer, dus droeg ik een haltertop en een kort rokje. Niet mini, gewoon kort.
“Ah, dus gij geeft les. Welke vakken zoal?”, vroeg de man met wie ik zonet kennis had gemaakt. Ik antwoordde: “Latijn en Grieks”, en bereidde me al voor op een gefronste blik, gevolgd door bewonderend gefluit. Hij leek me namelijk het type dat geïmponeerd wordt door deze mededeling. Het andere uiterste bestaat ook: een minachtend “Och allez, en wat zijt ge daar dan eigenlijk mee, met dat Latijns enzo?” was al vaker mijn deel.
Maar niks van dat alles. Wat volgde, was zijn ongegeneerde monsterende blik die vanaf mijn benen omhoog kroop, en onmiddellijk daarna de vraag: “Enneuh, zijt ge zo’n beetje populair bij de leerlingen?”
