‘Blijkbaar is dit Bach’

De voltallige redactie was al in volle turbo-typemodus toen ik omstreeks 9u binnenstrompelde. Meteen viel me iets op.

‘Wie heeft er hier Klara opgezet?’

– ‘Dat stond al op, Floor. Blijkbaar is het Bach. En stiekem vinden we dit eigenlijk best aangename achtergrondmuziek.’

Er zijn ergere dingen dan een stelletje millennialredacteurs die de cellosuites van Bach in de versie van Yo-yo Ma kunnen smaken. ‘Leven en laten leven’, zei ons Moemoe altijd. Dus waagde ik mijn kans.

‘Als Bach dan toch in de smaak valt, stel ik voor dat we de Mattheuspassie beluisteren. Het is per slot van rekening Witte Donderdag en dus bijna Pasen.’

Grote vraagtekens zag ik verschijnen, boven die twintigerhoofdjes.

‘De Mattheuspassie – of de Johannespassie, want die bestaat ook – is een mis. Gecomponeerd door Bach. Het passieverhaal staat centraal. Het lijden van Jezus dus.’

– ‘Een soort opera dan?’

‘Nou, niet echt. Al bevat de Mattheuspassie wel gelijkaardige elementen. Aria’s, bijvoorbeeld. ‘Erbarme dich’ zul je wel herkennen wanneer je het hoort.’

Ik zag hoe hun aandacht ietwat afnam. Sommigen gingen van de weeromstuit opnieuw in turbo-typemodus. Ik opende de Sonos-app en zocht op ‘Collegium Vocale’.

‘Mannekes, luistert goed. Deze versie van de Mattheuspassie heb ik vorig jaar nog live gehoord en gezien in De Singel.’

Er volgde geen protest.

De komende 3,5 uur luisterden we, tussen het tubrbotypen door, naar iets waarvan ze zich hopelijk binnen een jaar of tien realiseren hoe waardevol het is.

Leave a Comment

Your email address will not be published.

You may like