Aaibaar, eerlijk en rotgetalenteerd: je kon moeilijk níét houden van de Britse twintiger Loyle Carner.
‘Conscious hiphop is aan een comeback bezig’, vertrouwde Slongs Dievanongs ons een dikke twee jaar geleden toe, en ze had gelijk. Niet alleen omdat Slongs wel een en ander afweet van hiphop, maar ook omdat je om die bewering te staven sindsdien maar één naam moet laten vallen: Kendrick.
Maar terwijl Kendrick Lamar een uitgesproken politieke boodschap uitdraagt, houdt Loyle Carner het liever wat dichter bij zichzelf. De jonge hiphopper uit Zuid-Londen droeg in de AB menig nummer op aan zijn mama en hij had zijn vaste attribuut bij zich: het favoriete voetbalshirt van zijn overleden vader. Dat deze twintiger zich kwetsbaar opstelt is, kortom, een understatement.
Laconiek
Zijn authenticiteit werd hem in dank afgenomen: meermaals werd een welgemeende ‘I love you!’ richting podium geslingerd. Carners looks en herkenbare songteksten hebben hem onmiskenbaar de status van meisjesmagneet opgeleverd.
Maar alle aaibaarheid op een stokje. Wie in de grote zaal van de AB optreedt, moet ook op muzikaal vlak zijn mannetje staan. Goed nieuws: ook van die taak kweet Loyle Carner zich met verve. Hij beschreef het leven, de dood en de liefde in zorgvuldig gekozen bewoordingen en met een aanstekelijk gevoel voor groove en ritme. Meest ontroerende song: ‘Florence’, over het kleine zusje dat hij nooit had. Mooiste meezingmoment: ‘Ain’t nothing changed’, met dat zwoele saxofoonlijntje erin. Memorabelste basgroove: ‘No cd’, meteen ook de feestelijke afsluiter van het concert.
Carners vloeibare rapflow was indrukwekkend: zijn woorden rolden eruit als kauwgomballen uit een bak. Schijnbaar non-stop, maar in werkelijkheid met telkens nét voldoende pauze ertussen. ‘Freestylen wordt tegenwoordig veel te weinig gedaan, vinden jullie ook niet?’, gooide hij laconiek achter een potje geïmproviseerde rap aan. Ach, met dat beetje Cockney-opschepperij kwam hij makkelijk weg. Hij compenseerde het ruimschoots met zijn ontwapenende eerlijkheid. Wat een fijne performer.
Loyle Carner * * * *
Gezien op donderdag 19 oktober in de AB, Brussel
(Deze recensie verscheen in De Standaard op zaterdag 21 oktober.)
