Justin Bieber als headliner op Pinkpop: daar was heisa over. Ongehoord! Een rockfestval onwaardig! De snotneus! De Biebz was niet de eerste popartiest die de wind van voren kreeg van de oude rockgarde omdat hij ‘hun’ festival mocht afsluiten. Een overzicht.
Jay-Z op Glastonbury (2008)
Noel Gallagher was pertinent tégen (‘Glasto is een gitaarfestival waarop hiphop niet thuishoort’). Jay-Z antwoordde door zijn concert te beginnen met een nonchalante cover van ‘Wonderwall’, die overvloeide in ‘s mans eigen hit ‘99 problems’. Allerminst een memorabele cover, zoveel is zeker. Maar Jay-Z had de wei wél in drieëntwintig seconden veroverd, en Glastonbury scandeerde zijn naam. Zo plaveide hij het pad voor zijn eega Beyoncé, van wie niemand het nog ongehoord vond dat ze Glastonbury in 2011 mocht headlinen. Als eerste vrouw ooit – een r&b-artieste dan nog.
Milk Inc op Rock Werchter (2009)
Moord en brand werd er vooraf geschreeuwd op Facebook, maar naar de wei stuurden al die criticasters blijkbaar hun kat. Daar zag je alleen maar handjes de lucht ingaan – wellicht van de talrijke groepjes chiro- en scoutsvrienden die een rondje Milk Inc wel zagen zitten. En het was feest, groot feest!
Kanye West op Glastonbury (2015)
Volgens de duizenden muziekliefhebbers die de online petitie ondertekenden, hoorde Kanye West niet thuis op ‘hun’ rockfestival. Terecht, zo bleek. Kanye’s afstandelijke performance viel niet in de smaak bij het festivalpubliek. Er kwam zelfs geen megalomane monoloog aan te pas, zoals sommigen wellicht gevreesd/gehoopt hadden.
Rihanna op Pukkelpop (2016)
‘Het moet gezegd: erg veel ‘workworkwork’ had ze hier niet ingestoken’, schreef een collega-recensent hierover. Rihanna liet vijftig minuten op zich wachten en ‘vergat’ soms te zingen. Ontgoocheling alom, niet in het minst bij degenen die gehoopt hadden dat ze haar witte regenjas nog zou uittrekken voor het einde van het concert.
