Ik was gisteren jarig.
Een verjaardag is een goed excuus om alcohol te drinken op een doordeweekse avond. Dus maakte ik twee gin-tonics klaar. De Verloofde is namelijk ook niet vies van een GT’tje op zijn tijd. (Hij haat het wanneer ik die afkorting gebruik.)
Toen was de fles Bobby’s leeg en begon De Verloofde aan het avondeten. Bij onze spaghetti bolognese nuttigden we een halve fles rode wijn. Een zinfandel, met de juiste balans tussen fruitig en kruidig. Lekker. (‘Nuttigen’ klinkt zoveel beschaafder dan ‘opdrinken’ of ‘soldaat maken’.)
We praatten over de dingen des levens. De katten van onze vrienden in Deurne; ze heten Marie en Jeanne (de katten) en De Verloofde voorziet ze deze week van eten, drinken en liefde (eveneens de katten, al zien we de vrienden natuurlijk ook graag). De ratten in de riool, die volgens de buren naar boven vluchten door de werken in onze straat, wat mij doet vrezen dat ik spoedig een rat zal tegenkomen in de kelder. Welke aperitiefhapjes we morgen voor onze gasten op tafel willen zetten; De Verloofde wil nacho’s, ik wil kaasblokjes met van die zure augurkjes op prikkertjes.
Het was 21u26 toen we, ietwat woozy van de drank, in de zetel ploften.
Op de vtm was ‘Liefde voor muziek’ bezig. Bart Peeters zei iets ernstigs op een lollige toon, zoals alleen Bart Peeters iets ernstigs op een lollige toon kan zeggen. Koen Wauters daagde Bart Peeters uit voor een spelletje bottle flippen. Hun record stond op vier toen Natalia zich ermee kwam bemoeien. Natalia klokte af op zes. (Ik was jaloers op de gespierde bicepsen van Natalia, zoals ik altijd jaloers ben op de gespierde bicepsen van Natalia.)
Ik keek opzij naar De Verloofde en vroeg hem waar we nu eigenlijk naar zaten te kijken. Het duurde nu al viereneenhalve minuut en ik had nog geen noot muziek gehoord.
De Verloofde zei niets. Hij zapte naar een ander kanaal. Op Vijf was ‘De Roelvinkjes’ bezig. De Verloofde keek me vragend aan.
‘Dat zijn de Pfaffs van Holland’, zei ik.
