“Facebook? Ik geef het nog drie jaar. Dat gaat verdwijnen.” Die boude uitspraak deed ik vandaag zelf. Omdat ik Facebook steeds minder interessant ga vinden.
Hoe dat zo komt?
Het begon met de ontdekking dat mijn nieuwsoverzicht op de startpagina gemanipuleerd werd. Blijkt dat ik alleen nog maar de ‘topverslagen’ te zien kreeg (“Ah ja, de statussen die het meest aangeklikt worden”, aldus Het Lief). Ik herinner me niet dat ik me daar ooit voor had opgegeven. Tegenwoordig klik ik dus iedere dag aan dat ik de ‘meest recente berichten’ wil zien. Geen idee of je dat ook permanent kunt wijzigen – wegens weinig goesting om uit te zoeken of dat überhaupt kan, eerlijk gezegd.
Ik raak ook steeds minder geïnteresseerd in de dagelijkse bezigheden van mijn Facebookvrienden. Dat de zomer in het land is en er blijkbaar aan de lopende band gin-tonics gedronken moeten worden met de vrienden: frankly, I don’t give a damn.
Dat je ook vegetarische worsten op de barbecue kunt gooien: wist ik al. Ik heb ze namelijk al geproefd, en vervolgens uitgespuwd en afgezworen, al die vegetarische brol.
Dat de pintjes goed koud zijn op festival Zus of festival Zo: dat geloof ik graag. Maar het interesseert me werkelijk geen hol.
Dat zoonlief een goed rapport had en een kus van de juf kreeg, vergezeld van de belofte dat hij een bank vooruit mag in september: mooi! Maar waren die vijf uitroeptekens echt nodig?
Kortom: het gaat niet lang meer duren of ik keer Facebook de rug toe. Twitter: dát is de toekomst, jongens. En als u me nu wilt excuseren: er liggen hier nog wat boeken te wachten op de salontafel. Een mens zou nog vergeten dat er ook schrijvers bestaan, die een mening formuleren in méér dan 140 lettertekens.
